Serbest Görüş Haber Merkezi
MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli’nin AİHM’in Selahattin Demirtaş kararı sonrası “tahliyesi hayırlı olur” sözlerini olumlu bulduklarını söyleyen DEM Parti Eş Genel Başkanı Tuncer Bakırhan, “4 Kasım’la başlayan tasfiye siyasetinin artık sonlanması gerekir. Sadece Demirtaş ve Yüksekdağ değil, Kobani kumpas davasında yargılanan bütün arkadaşlarımız serbest bırakılmalı. Sürgündekiler ülkesine, tutsak siyasetçiler meydanlara, barış bu topraklara dönmelidir” dedi.
Bahçeli’den tek cümlelik kritik Demirtaş çıkışı: Tahliyesi, Türkiye için hayırlı olacaktır
“Barışı ve eşitliği savunanlar cezalandırılmak istendi”
Tuncer Bakırhan, partisinin grup toplantısında 4 Kasım 2016 tarihini hatırlatarak “demokratik siyasetin o gün hedef alındığını” söyledi. Bakırhan, “Tam dokuz yıl önce, 4 Kasım’da eş genel başkanlarımız Figen Yüksekdağ ve Selahattin Demirtaş ile milletvekillerimiz evlerinden alınıp tutuklandı. Bu sadece bir tutuklama dalgası değildi; Kürt meselesine ve üçüncü yol siyasetine karşı başlatılan bir tasfiye hamlesiydi” dedi. O günden bugüne hukukun bir siyasal araca dönüştürüldüğünü, kayyım uygulamalarının aynı çizgiden beslendiğini söyleyen Bakırhan, “Barışı ve eşitliği savunanlar cezalandırılmak istendi ama biz geri adım atmadık” ifadelerini kullandı.
AİHM’in Demirtaş hakkında ihlal kararı kesinleşti: Türkiye’nin itirazı reddedildi
“Duvarları tek tipçilikle örülmüş, pencereleri tek yöne bakan bir evde ortak yaşam olmaz”
Konuşmasında “demokratik entegrasyon” vurgusu yapan DEM Parti Eş Genel Başkanı, 2024 Ekim’inde başlayan temasların sadece bir “barış arayışı” değil, aynı zamanda “devletin demokratik dönüşüm imtihanı” olduğunu söyledi. Bakırhan şöyle devam etti:
“Türkiye hepimizin ortak evidir. Duvarları tek tipçilikle örülmüş, pencereleri tek yöne bakan bir evde ortak yaşam olmaz. Yıllardır ‘ben bilirim’ diyen devlet aklı yurttaşı küçülttü, farklı kimlikleri tehdit gördü. Bizim önerdiğimiz demokratik entegrasyon ise tam tersini söylüyor: Kürt olarak, Türk olarak, Alevi, Süryani olarak hep birlikte eşit yurttaşlıkta buluşalım. Bu bölünme değil, birbirini kabul etme siyasetidir.”
40 soruda A’dan Z’ye Selahattin Demirtaş dosyası: AİHM kararlarına ve Anayasa’ya rağmen cezaevinde 9. yıl doldu!
“İmralı Heyeti – Erdoğan görüşmesi doğaldı”
Konuşmanın ardından gazetecilerin, İmralı Heyeti’nin Cumhurbaşkanı ve AKP Genel Başkanı Recep Tayyip Erdoğan’la yaptığı görüşmeye ilişkin sorusunu da yanıtlayan Bakırhan, süreci hızlandıracak her temasın “doğal” olduğunu söyledi:
“Heyetimiz Cumhurbaşkanıyla yaptığı görüşmeyle ilgili açıklamalarda bulundu. Net söylenecek bir şey yok ama bir gerçek var: Eğer 100 yıllık meseleyi, 50 yıllık çatışmalı süreci sonlandıracaksa elbette emek veriyoruz. Bir yıldır iyi bir noktaya geldik. Komisyonun bu işin muhatabıyla görüşmesi kadar doğal bir şey yoktu. Sayın Öcalan’la yapılacak görüşmenin de süreci hızlandıracağını düşünüyoruz.”
AİHM uzmanı hukukçu Kerem Altıparmak, Serbest Görüş’e anlattı: AİHM’in Selahattin Demirtaş hakkında verdiği ihlal kararının kesinleşmesi ne anlama geliyor?
“Kobani kumpas davasında yargılanan bütün arkadaşlarımız serbest bırakılmalıdır”
Bakırhan, MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli’nin AİHM’in Demirtaş kararından sonra “tahliyesi hayırlı olur” sözleri için de “olumlu bir cümle” vurgusu yaptı ve şunları söyledi:
“AİHM kararları ortadadır ve Türkiye bu kararlara uymakla yükümlüdür. Sayın Bahçeli’nin ‘tahliyesi hayırlı olur’ şeklindeki sözlerini not ediyoruz. Ama bizim çağrımız daha geniştir: Yüksekdağ, Demirtaş başta olmak üzere Kobani kumpas davasında yargılanan bütün arkadaşlarımızın serbest bırakılması gerekir. Sürgündekiler ülkesine, tutsak siyasetçiler meydanlara, barış bu topraklara dönmelidir.”
Ahmet Türk göreve dönecek mi?
Ahmet Türk’e, Ankara 14. Ağır Ceza Mahkemesi’nin hakkında verdiği beraat kararının ardından “göreve dönecek mi” sorusu da yöneltildi. Türk, kararı olumlu bulduklarını ancak idari sürecin beklendiğini belirterek, “Şu an için böyle bir gündem yok” dedi.
Ahmet Türk’ün avukatı Erdal Kuzu, söz konusu davanın 2011’deki bir konuşma nedeniyle açıldığını, 2013’te takipsizlik verildiğini, dosyanın 11 yıl sonra yeniden gündeme getirildiğini söylemiş, beraat kararıyla kayyum atamasına gerekçe yapılan dosyanın ortadan kalktığını ifade etmişti.
Ahmet Türk, Mardin Büyükşehir’e kayyım atanmasına gerekçe gösterilen davadan beraat etti
Bakırhan’ın açıklamasından satır başları şu şekilde:
“Tam dokuz yıl önce, 4 Kasım 2016’da demokratik siyaset susturulmak istendi. Eş Genel Başkanlarımız Figen Yüksekdağ ve Selahattin Demirtaş ile milletvekillerimiz evlerinden alınıp tutuklandı. 4 Kasım 2016 yalnızca hukuki bir operasyon ya da sıradan bir tutuklama dalgası olarak görülemez. Bu tarih, Kürt meselesine yaklaşımda yaşanan radikal bir paradigma değişiminin miladı olarak okunmalıdır. O gün hedef alınan sadece arkadaşlarımız değildi; onların temsil ettiği “üçüncü yol” siyaseti, yani demokratik Kürt siyasetiyle Türkiye’nin sol ve sosyalist güçleri arasında kurulan ittifak dağıtılmak istendi. Barışı ve eşitliği kararlılıkla savunanlar cezalandırılmak istendi.
4 Kasım’da siyasi iradeye yapılan müdahale kısa süre içinde yerel yönetimlere de sıçradı. O gün döşenen yol, bugün Hakkâri’den İstanbul’a uzanan kayyum uygulamalarıyla sürdürülüyor. Bu süreç, hukukun üstünlüğü ilkesinden uzaklaşılarak hukukun bir siyasi araç olarak kullanılmasını hızlandırdı.
“Demokratik siyaseti susturmak isteyenlere yanıtımız nettir: Barışın dili susmaz”
Buna rağmen geçen tüm zorlu süreçler karşısında inandıklarımızdan vazgeçmedik. Geri adım atmadık ve bugün de buradayız: Barışın, eşitliğin ve özgürlüğün en ön safındayız. Meclisi de meydanı da mahkemeyi de hukukun kendisini de savunmaya devam ediyoruz. Demokratik siyaseti susturmak isteyenlere yanıtımız nettir: Barışın dili susmaz. Bugün yeniden konuştuğumuz barış süreci de tam olarak 4 Kasım’da dayatılan tasfiye politikalarına karşı gösterilen direncin ve toplumsal ısrarın bir sonucudur.
Şimdi bu sürecin selameti için kumpas davalarının sona ermesi gerekiyor. Barışı konuşacaksak, kumpaslar bitmeli. Türkiye, AİHM kararlarına uymakla yükümlüdür. Türkiye’nin normalleşmesi ve toplumsal barışın tesisi hukuka uymaktan geçer. Bu hukuksuzluğun sürdürülmesinin artık ne vicdani ne de siyasi karşılığı kalmıştır.
Yüksekdağ, Demirtaş, Ali Ürküt, Nazmi Gür, Alp Altınörs, Günay Kubilay, Aynur Aşan, Bülent Parmaksız, Dilek Yağlı, İsmail Şengül, Pervin Oduncu, Zeynep Karaman, Zeynep Ölbeci ve Zeki Çelik özgür olmalıdır.
Ayrıca Leyla Güven, Selçuk Kozağaçlı, Can Atalay, Osman Kavala, Semra Güzel, Selçuk Mızraklı, Mehmet Sıddık Akış, Cihan Karaman, Bekir Kaya, Ayşe Gökkan ve adını sayamadığımız yüzlerce, binlerce tüm siyasi tutsak arkadaşımız derhal serbest bırakılmalıdır; Selim Sadak gibi sürgünde bulunan arkadaşlarımız da topraklarına dönebilmelidir.
Tam da 4 Kasım’ın yıldönümünde çağrımızı yineliyoruz; sürgündekiler ülkesine, tutsak siyasetçiler meydanlara, barış bu topraklara dönmelidir.
“Duvarları tek tipçilikle örülen, pencereleri tek yöne baktırılan bir evde ortak yaşam olmaz”
İşte bu dönüşlerin olabilmesi için devletin demokratik dönüşümü gereklidir. 1 Ekim’de başlayan süreç sadece bir barış süreci değildir; aynı zamanda devletin demokratik dönüşüm imtihanıdır. Peki devletin demokratik dönüşümü ne demek? Türkiye ortak evimizdir; bu yüzden duvarları tek tipçilikle örülen, pencereleri tek yöne baktırılan bir evde ortak yaşam olmaz. On yıllardır hatalar yapılıyor. Devlet “ben bilirim” dedikçe hatalar büyüyor, yurttaş küçülüyor. Devlet, halkın hizmetkârı gibi değil, sahibi gibi davrandı ve hâlâ da böyle davranıyor. “Ben bilirim” kibriyle halkın sesini boğdu, Türkiye’nin binbir rengini, dilini, inancını bir tehdit olarak gördü; toplumu tek bir kalıba zorlayarak kutuplaştırdı ve milyonları ortak evin dışına itti.
Demokrasinin temeli olan denge ve denetleme mekanizmaları yok edildi. Yargı siyasi bir aygıta dönüştü. Meclis etkisiz kılındı. Yerel yönetimler merkezin kıskacıyla nefessiz bırakıldı. Kim kimi denetliyor belli değil. Oysa demokrasilerde Meclis yürütmeyi denetler; yargı herkes için eşit çalışır; hükümet de Meclis’e hesap verir.
Peki ne yapılmalı? Devletin halka hükmetmediği, halka hizmet ettiği bir düzen kurulmalı. Hiç kimsenin kimliğinden ve inancından dolayı ötekileştirilmediği bir ortak yaşam inşa edilmeli. Yargının bağımsız, Meclis’in güçlü ve yürütmenin şeffaf olduğu gerçek bir denge ve denetim sistemi tesis edilmeli. Sorunlar şiddetle değil, müzakere ve diyalogla çözülsün; toplumsal barış sağlansın. İrade yerelde, halkın bizzat kendisinde olsun; güçlü bir yerel demokrasi güvence altına alınsın.
Daha onlarca öneri yapabiliriz ama sözün özü şudur. Bir ülke barışıyla büyür, korkularıyla küçülür. Biz barışla ülkeyi ve demokrasiyi büyütmek istiyoruz.
“Demokratik Entegrasyon” yasası
İçtenlikle söyleyelim. Bu süreç toplumun tüm kesimlerini içine almak zorunda. Bunun yolu da 2024 Ekim’de başlayan süreci gerçek bir demokratik dönüşüme çevirmekten geçiyor. Mardin’den Muğla’ya, Kars’tan Hatay’a herkes bu dönüşümün öznesi olmalı. Çünkü biliyoruz ki Kürt meselesi, Türkiye demokrasisinin kilit taşıdır. O taş yerine oturmadıkça, üzerine inşa ettiğimiz hiçbir yapı sağlam durmuyor. Kürt meselesi çözüldükçe Türkiye demokratikleşecek, demokratikleşme genişledikçe hepimiz daha özgür nefes alacağız.
Peki bunu nasıl yapacağız? Elbette demokratik entegrasyon yasalarıyla yapacağız. Demokratik entegrasyon, özünde birbirine alışma, birbirine sahip çıkma ve uyum demektir. Bunu en iyi, zıttı olan asimilasyonla kıyaslayarak anlatabiliriz. Yıllardır bu topluma dayatılan asimilasyon “Unut!” der. “Dilini, kimliğini, benliğini, onurunu unut, benim gibi ol” der. Asimilasyon eritir, yok eder, tek tipleştirir. Sayın Öcalan’ın tarif ettiği demokratik entegrasyon ise “Var ol!” der. “Sen Kürt olarak, o Türk olarak, bir diğeri Alevi, Süryani olarak; hep birlikte demokratik cumhuriyetin eşit yurttaşları olalım” der. Biri yok eder, diğeri kucaklar. Biri reddeder, diğeri sahip çıkar. Aradaki fark bu kadar açıktır.
Demokratik entegrasyon; halkların ve inançların kendi diliyle, kültürüyle, kimliğiyle özgürce yaşamasının adıdır. Devletin görevi halkları birbirine benzetmek değil, herkese eşit mesafede durarak her birinin kendi kökleriyle büyümesini güvence altına almaktır. Bu yüzden demokratik entegrasyon sadece Kürt sorununun çözümü değil, Türkiye’nin topyekûn demokratikleşmesinin de anahtarıdır. Kimsenin “devlete ters düşersem başıma iş gelir” korkusu taşımadığı, “yaşam tarzım tehlikede” diye düşünmediği bir ülkeyi ancak böyle kurabiliriz.
Açıkça söylüyoruz: Demokratik entegrasyon bir bölünme değildir ama bir teslim olmak da değildir. Demokratik entegrasyon, tarafların birbirini kabul etmesi ve birlikte yaşamayı esas almasıdır. Farklı renklerin, farklı kültürlerin bir araya gelip birbirini tamamlamasıdır. Önemli olan birlik ve uyumdur. Bunun yolu da demokratik entegrasyon yasalarından geçmektedir. Sıkça dile getirdiğimiz, henüz adım atılmamış ama önümüzdeki günlerde atılmasını umut ettiğimiz yasalardan söz ediyoruz. Tarih bize bu fırsatı sunuyor.
“Bu ülkenin emekçileri, yurttaşları insan onuruna yaraşır bir yaşamı en çok hak edenlerdir”
Milyonlar bugün bir kuru ekmeğe muhtaç hale getirildi. Bunu biz söylemiyoruz, sokak söylüyor. Perişan durumdaki esnaf haykırıyor, açlıkla yüz yüze kalan asgari ücretliler ve emekliler feryat ediyor. Üstelik bu tabloyu sadece biz değil, iktidarın kendi verileri de ortaya koyuyor. 2026 Yılı Cumhurbaşkanlığı Yıllık Programı’na göre sosyal yardıma muhtaç hane sayısı 4,5 milyonu aştı. Türkiye’de yaklaşık 18 milyon kişi yardıma muhtaç. Bu sıradan bir rakam değil, büyük bir toplumsal çöküşün fotoğrafıdır.
Geçim sıkıntısı her geçen gün ağırlaşıyor, milyonlarca hane ayakta kalabilmek için devlet desteğine mahkûm ediliyor. Peki iktidar ne yapıyor? Sürekli yurttaşın cebine uzanıyor, halkın kesesinden yandaşlara kaynak aktarıyor. Bu yıl yalnızca yol, köprü, tünel müteahhitlerine garanti ödemeleri için bütçeden 102 milyar lira ayrıldı. 102 milyar lira! Buna karşılık yoksulluk artık sadece istatistik değil, gündelik hayatın gerçeği. Mutfaklar yangın yeri; etin tadını unutan, sebze-meyveye hasret kalan aileler var. Kuru ekmekle, makarnayla günü kurtarmaya çalışan milyonlar var. Rakamlar da bunu söylüyor: 2013’te kişi başı makarna tüketimi 4,4 kiloydu, 2025’te 8,1 kiloya çıktı. Bu artış refahın değil, yoksullaşmanın göstergesidir.
Kira meselesi başlı başına bir kabus. Son dört yılda kiralar 8 kattan fazla arttı. İnsan hakları, hukuk, gelir dağılımında gerilerdeyiz ama kira artışında Avrupa’da birinciyiz. Açlık sınırı 28 bin 412 lira, yoksulluk sınırı 92 bin 547 lira. Peki asgari ücret ne? 22 bin 104 lira. En düşük emekli aylığı ne? 16 bin 881 lira. 4 milyon emekli bu parayla yaşamaya çalışıyor. Asgari ücretliler ayın ortasında cebi boş kalarak hayatta kalma mücadelesi veriyor. Oysa bu ülkenin emekçileri, yurttaşları insan onuruna yaraşır bir yaşamı en çok hak edenlerdir.
Bu yüzden DEM Parti olarak diyoruz ki: 2026 yılı için asgari ücret en az 46 bin lira olmalıdır ve yılda iki kez enflasyona göre güncellenmelidir. İktidar “az kaldı, düzeliyoruz” masalları anlatsa da her gün bir önceki günü aratıyor. Çünkü tercihi belli: Varsa yoksa sermayeye kıyak. İki yıldır “düşecek” denilen enflasyon yeniden yükselişe geçti. Üretim yavaşladı, fabrikalar kapanıyor. Tekstil başta olmak üzere üretim alanları krizde; tesisler kapanıyor ya da yurtdışına taşınıyor. Bedelini kim ödüyor? İşçiler. Ama işçiler direniyor. Digel Tekstil’in direnen kadın işçilerini, Smart Solar işçilerini buradan selamlıyoruz.
Bu ülke, emeğin sömürülmediği, yoksulluğun kader olmadığı, herkesin insanca yaşadığı bir ülke olabilir. Yeter ki halktan ve emekten yana bir düzen kurulsun. Karar bizim: Emeğin hakkını, halkın iradesini ve herkes için onurlu yaşamı güvence altına alana kadar mücadele edeceğiz. Mücadele etmek zorundayız.
“Rojinlerin, Gülistan Dokuların kaybolmadığı bir gelecek kurana dek bize rahat yok”
Son olarak birkaç noktayı vurgulamak istiyorum. 6 Kasım, 12 Eylül’ün ürünü olan YÖK’ün üniversiteleri karanlığa hapsetmesinin yıldönümüdür. Tam 44 yıldır bilimsel özgürlük ve akademik özerklik boğuluyor, gençlerin söz hakkı gasp ediliyor. Akademisyenler ihraçlarla, öğrenciler ise gözaltılar ve disiplin cezalarıyla susturuluyor. Üniversiteler fikir üreten, eleştiren, tartışan kurumlar olmaktan çıkarılıp iktidara biat eden yapılara dönüştürülmek isteniyor.
Öğrenciler bugün düşük bursla, yüksek kirayla, yetersiz yurtlarla ve büyük bir geleceksizlik duygusuyla boğuşuyor. Liyakatsizlik ve torpil her alanda yaygınlaşmış durumda. YÖK ve iktidar gençliği bir özne değil, tehdit olarak görüyor. En son Hacettepe’de yaşanan pala ve satırlı saldırılarda saldırganların korunması, buna karşı dayanışma gösteren öğrencilerin cezalandırılması bunun en çarpıcı örneklerinden biridir.
DEM Parti olarak gençlerin yanındayız. Özgür, eşit, parasız ve anadilinde eğitim mücadelesinden vazgeçmeyeceğiz. Gündüz vakti üniversitede kaybettirilen Rojinlerin, Gülistan Dokuların kaybolmadığı bir gelecek kurana dek bize rahat yok.”
