DEM Parti’den konferans: Barışın anahtarı çocukların elinde

AMED – DEM Parti’nin düzenlediği, “Çatışma Çözümü Süreçlerinde Çocuk” başlıklı konferansına katılan konuşmacılar, savaşın çocuklar üzerindeki etkisine dikkat çekerek, “Çocuklar sadece savaşın mağduru değil, aynı zamanda barışın anahtarı da onların elinde” dedi. 

Halkların Eşitlik ve Demokrasi Partisi (DEM Parti) Çocuk Komisyonu’nun düzenlediği, “Çatışma Çözümü Süreçlerinde Çocuk” konferansı “Savaş ve çatışma ortamlarının çocuklar üzerinde etkileri” başlıklı 2’nci oturumla devam etti. 2’nci oturuma da çok sayıda siyasi parti ile sivil toplum örgütü temsilcisinin yanı sıra Demokratik Bölgeler Partisi (DBP) Eş Genel Başkanı Keskin Bayındır katıldı. Moderatörlüğünü DEM Parti Amed Çocuk Komisyonu Eşsözcüsü Necla Korkmaz’ın yaptığı oturuma, Amed Barosu’ndan avukat Huriye Hamidi, Diyarbakır Sosyal Hizmet Uzmanları Derneği’nden (SHUDER) Erdal Aladağ ve Mezopotamya Psikologlar Derneği’nden Masum Aydın konuşmacı olarak katıldı.

İlk olarak konuşan Huriye Hamidi, çatışma ortamlarının birçok hak ihlalini açığa çıkaran ortamlar olduğuna dikkat çekti. Ulusal ve uluslararası hukukta çocukların başta yaşam hakkı olmak üzere tüm haklarının güvence altına alındığını belirten Huriye Hamidi, “Bunlara rağmen çocukların birçok hak ihlallerine maruz kaldığını görüyoruz. Bunlardan biri yaşam hakkı ihlali olarak karşımıza çıkıyor. Bu süreçte bizler çocukları ya zırhlı araçlarla ya kolluk müdahalesiyle ya savaş arttıklarıyla kaybettik. Biz bu çocuklar için sadece yaşam haklarının ihlal edildiğinden bahsediyoruz. Yaşam hakkı güvence altına alınmış bir hak olarak karşımıza çıkıyor ulusal ve uluslararası hukukta. Çocuk hakları sözleşmesine atıfta bulunacak olursak, ‘Her taraf devlet çocuğun yaşam hakkı olduğunu kabul eder’ der. Düzenlemelere baktığımızda gerçekten yaşam hakkının değerli bir şey olarak görüldüğüne dair bir görüşe sahip oluyoruz ilk bakışta. Devlet yaşam hakkı ihlalinin meydana gelmesini engellemek için her türlü çabayı sarf etmeli, bu açığa çıktığı zamanda etkin yargılamayla sanığı cezalandırmalı. Toplumun adalete olan inancını zedelemeyecek, caydırıcı yaptırımlar uygulamak zorunda. Bunlar tamamen hukuki düzenlemeler. Bir de Kürdistan gerçekliği var. Çok ciddi müdahaleler sonucunda çocukların yaşam hakkının ihlal edildiğini görüyoruz” şeklinde konuştu.

‘CEZASIZLIĞIN ORTADAN KALDIRILMASI GEREKİYOR’

Huriye Hamidi, Amed Barosu Çocuk Hakları Merkezi olarak takip ettikleri 2015 yılında sokağa çıkma yasakları sırasında katledilen 12 yaşındaki Helin Hasret Şen ve Şirnex’in Cizîr ilçesinde polisin zırhlı araçtan açtığı ateş sonucu katledilen 12 yaşındaki Nihat Kazanhan dosyalarına dair aktarımlarda bulundu. Huriye Hamidi, “Cezasızlığın ilmek ilmek işlendiği ve sonucu cezasızlığa giden yargılamalar oldu. Güvenlik gerekçesiyle, güvenlik güçlerinin kendilerini korumayı amaçlayan bir savunma mekanizması olarak karşımıza çıkıyor. Bunu sadece hukuki sorun olarak görmememiz gerekiyor, bunu politik tercih olarak da görebiliriz. Mağdurun adalet talebini yok sayan, gerçeği görmeyen bir politika olması dolayısıyla bu süreçte konuşmamamız gereken bir şey. Cezasızlığın ortadan kaldırıldığı bir ortamın yaratılması gerekiyor” diye belirtti.

‘TANIKLIK ÖMÜR BOYU ZİHİNLERİNDE CANLANIYOR’

Erdal Aladağ, 5 ayrı psiko-destek çalışması yaptıklarını belirterek, “Çalışmalarımızda silahlar sustuğunda çocukların zihnindeki savaşın devam ettiğini gördük. Silahlı çatışma, yetişkinlerin başlattığı ama tanığı ve kurbanı olan çocukların olduğu bir durum. Tanıklık daha çok görünmez hale geliyor. Aslında bu tanıklık ömür boyu çocukların zihninde canlanıyor. Çocuklarla birlikte yaptığımız çalışmalarda tekrarlanan sembollerde bunu görüyorduk. Birçok çocuk ayaksız kuş, karanlık güneş gibi imgeler kullanıyorlardı. Bu çatışmalarda sadece fiziksel değil, duygusal ve bilinçsel açıdan da çocukların zarar gördüğünü gösteriyor. Aslında çocukların kendilik algıları yıkılıyor” diye belirtti.

Yaptıkları çalışmalara dair aktarımlarda bulunan Aladağ, “Çocuklar her koşulda yaşama tutunabilirler, yeter ki biz onlara yol açalım” diyerek, konuşmasını sonlandırdı. 

Masum Aydın da çocukluk, oyun ve savaş kavramları üzerinde durarak, savaşın çocuklar üzerindeki etkisine ve çocukların oyunlarla dışa vurduğu zihinsel yapısına dair aktarımlarda bulundu.

‘BARIŞ İNŞASINDA ÇOCUK’

Ardından, “Barış inşasında çocuk” başlıklı 3’üncü oturuma geçildi. Moderatörlüğünü Fatoş Yıldız’ın yaptığı bu oturumda ise çocuk hakları alanında çalışma yürüten Demokratik Bölgeler Partisi (DBP) Parti Meclisi (PM) üyesi Barış Ekinci ve Cizîr Belediye Eşbaşkanı Abdurrahim Durmuş konuşmacı olarak yer aldı.

İlk olarak söz alan Julîa Cengîdar Xelo, konferansa zoom üzerinden katılarak, deneyimlerini aktardı. Julîa Cengîdar Xelo, savaşın çocuklar üzerinde fiziksel ve psikolojik birçok olumsuz etilleri olduğuna dikkat çekerek, savaş sırasında bunun farkında olmayan çocukların, sonrasında çok zorluklar yaşadığını kaydetti. Julîa Cengîdar Xelo “Özgürleşen bölgemizde özerk yönetim çocuk hakları, kadın hakları, insan hakları noktasında savaşın etkilerini ortadan kaldıracak çalışmalar yürüttü. Ama işgal altındaki bölgelerde çocuk hakları nasıl sağlanacak? Bu savaşların etkisi ne zaman kadar çocuklar üzerinde sürecek?” diye sordu.

‘İŞGAL ALTINDAKİ BÖLGELERDE ÇOCUKLAR ÇOCUKLUKLARINI YAŞAYAMIYOR’

Savaştan etkilenen çocuk ve ailelere dair örnekler veren Julîa Cengîdar Xelo, “İşgal altındaki bölgelerde çocuklar çocukluklarını yaşamıyor. Çocuk haklarını savunuyoruz ama gücümüz bu çocukları kurtarmaya yetmiyor. Çünkü her açıdan saldırı oluyor. Özel savaş politikaları uygulanıyor, fiziksel savaş uygulanıyor… Çok büyük zorluklar yaşıyoruz. Çocuklara elini uzatanlar var, ailelerin de bu konuda bilinçlenmesi gerekiyor. Özel savaş politikaları her kesim üzerinde uygulanıyor. Kirli bir akıl  yaratıyor. Çocuklarımız geleceğimiz. Çocuklar bu kirli psikolojiyle büyürse, yarın bu akılla toprağını savunamaz. O yüzden düşman elini çocuklara uzatıyor. Çocuklara el uzatıldığı zaman buna gözümüzü kapatmamalıyız. Bizde Sterk Derneği olarak bu çocukları kurtarmayı amaçlıyoruz. Ailelerle, çocuklarla ne yol varsa yürüyoruz” diye kaydetti.

‘NEFRETİ KIRMAMIZ GEREKİYOR’

Barış Ekinci, savaşı sadece silahlı mücadele olarak görmenin, toplumu yanlış bir barış sürecine de götürebileceğine dikkat çekerek, “Bu süreçte çocuk özelinde bütün bir toplumun sorunlarının bütününü işlemek gerekiyor” dedi. Ekinci, dünya barış deneyimlerine dair aktarımlarda bulunarak, “Birde Kürdistan gerçekliğine bakmak lazım. ‘Barış ve demokratik toplumun’ tartışıldığı bu süreçte çocukların aslında özne olarak yer alabilmeleri için öncelikle bilgiyi eşitlemek gerekiyor. Sürece eşit katılım meselelerini işlemek zorundayız. Çocukları özne olarak almamız gerekiyor. Nefretin örgütlenmesini engellememiz gerekiyor. Kürdistan’da 3 nesildir barış diyen bir nesiliz ama kolluktan gördükleri şiddetle çocuklarda nefreti örgütleyebiliyorlar. Ya da faşizmin Kürt olmayan çocuklar üzerindeki nefret etkisini de kırmak gerekiyor. Bizim bu nefreti bugünden kırmamız gerekiyor” diye belirtti.

“Savaşın ortaya çıktığı nedenler ve toplumdaki kaygılar giderilemeden aslında onurlu barış inşasına gidilmez” diyen Ekinci, “Çünkü aslında barış dediğimiz şey de kolonyal olarak inşa edilebilir. Biz bu savaşın onurlu bir barışa sona ermesini istiyoruz. Kürdistan’da yaşayan çocukların kimlikleri bir nefret halindeyken, özne kimlik haline gelebiliyorsa bunun yasal güvence altına alınması gerekiyor. Savaşın tekrarlanmaması için savaşı ortaya çıkaran inkar ve asimilasyonun bir daha ortaya çıkmayacağı adımların atılması gerekiyor” diyerek, bunun için meclise büyük sorumluluk düştüğünü vurguladı.

‘ÇATIŞMALAR OYUN GİBİ GELİYORDU’

Abdurrahim Durmuş ise çatışma ortamlarında geçirdiği çocukluğuna, deneyimlerine dair aktarımlarda bulundu. Durmuş, “Savaş kararını biz veriyoruz. Ama savaşın en büyük mağdurları çocuklar oluyor ama maalesef bu savaşın durması için, barışın inşası için fikirleri alınmıyor” dedi. Durmuş, çocukluğuna dair tanıklıklarını şu sözlerle aktardı: “Bizde kendimizi savaş, çatışma ortamında gördük. En çok çatışmanın yaşanan yıllar 90’lı yıllardı. Ben o şartlarda büyüdüm. Maalesef o şart ve koşullarda polislerle girdiğimiz çatışmalar oyun gibi geliyordu bize. 2008’in 15 Şubat’ında oyun olmadığını anladım. Arkadaşımız zırhlı araçla katledildi. Orada değildim ama o hırsla öbür gün sokağa çıktım. Onlarda binlerce kişiyi gözaltına aldılar. O zaman 16 yaşındaydım. Cezaevine girdim. Gardiyanların zulmü de onların ki gibi devam etti. Çocukluk nedir bilmiyorlardı. ‘Çocuk yok, sonuçta o terörist’ şeklinde yaklaştılar. Aynı sokaktan 20 kişi aynı koğuştaydık, orayı da oyun alanı haline getirdik. Çok büyük bir travmaydı.”

Durmuş, “Hepimizin çocukluğu gönlümüzde hapis kalmış. O yüzden o gönlümüzdeki, hapisteki çocuk için her şeyi yapmamız gerekiyor. Çocuklar sadece savaşın mağduru değil, aynı zamanda barışın anahtarı da onların elinde. Barış inşası, oyun alanlarının inşasıdır” diye kaydetti.  

Üçüncü oturum soru-cevap kısmının ardından son buldu. Ardından forum gerçekleştirildi. Burada konferansa katılan görüş, öneri ve taleplerini aktardı.

Konferans, DEM Parti Çocuk Komisyonu Eşsözcüsü İhsan Seylan’ın yaptığı kapanış konuşmasıyla sonlandı. Seylan, gün boyu yapılan tartışmalara dair hatırlatmalarda bulunarak, “Çocuk, barış, özgürlük” dedi.  

Konferansın sonuç bildirgesi önümüzdeki günlerde açıklanacak.