‘Xeyrettin ölmedi, gitti ama nereye gitti o meçhul’

Yağmur KAYA

ANTAKYA – 6 Şubat’taki Maraş merkezli depremlerde en büyük yıkımın olduğu yerlerden bir Hatay. Dört gün önce de 6.4 büyüklüğünde depremin meydana geldiği Antakya’da kurtarma çalışmalarının yerini enkaz kaldırma çalışmalarını bıraksa da yakınlarından hâlâ umudunu kaybetmeyenler de var. o kişilerden biri de Sevgi Parkı’nda kurulan Defne Çay Evi’nde tanıştığımız Naim Bey.

Depremzelere yardımcı olmak için İstanbul’dan Antakya’ya gelen Ziya, Naim Bey’in günlerdir tek kelime etmeden öylece oturduğunu söylüyor. Yanına yaklaştığımızda ise hikayesini dinleme fırsatı yakaladık. Kasap olan Naim Bey, uzun yıllar Suudi Arabistan ve Kuveyt gibi ülkelerde çalıştıktan sonra emekli olmasıyla memleketi Antakya’ya kesin dönüş yapmış. Evinin depremde hasar alması nedeniyle ailesini Ankara’ya gönderdiğini anlattı. “Siz neden gitmediniz?” diye sorduğumda da Naim Bey, “Ben Xeyrettin’i bekliyorum” cevabını verdi ve devam etti:

‘İNSAN İYİ BİR DOSTUNU KAYBEDERSE YÜREĞİ ACIR’

“Biz Arapça’da Hayrettin’e Xeyrettin diyoruz. Her gün buluştuğumuz Ziyaret’e gidiyorum. Bir umut belki O’nu orada görürüm diye gidiyorum. Bekliyorum, bekliyorum ama… İnsan iyi bir dostunu kaybederse yüreği acır. Benim de yüreğim acıyor. Neşet Ertaş türküde diyor ya, ‘Bana öldü demeyin! yoruldu, gitti deyin..’ Xeyrettin ölmedi gitti ama nereye gitti o meçhul”

Hikayesine kısa bir türkü ile ara veriyor Naim Bey. Çevredekiler, her türkü bitiminde Naim Bey’e “Var ol Naim Amca” diyerek teşekkür ediyor. Türkülerin ardından kısa bir yürüyüş yapıyoruz Naim Bey’le. O da hikayesini anlatmaya devam ediyor:

“Vallahi ister misin benim dostum çok iyi. Açık konuşuyorum: Benim dostum Xeyrettin çok iyi. Çünkü amatör maçlarına gittiğim zaman dört gözle onu bekliyorum. O da dört gözle beni bekliyor. Fakat depremden sonra artık O’nu görmedim. Görmeyince çok üzüldüm. Ve her gün Ziyarete gidiyorum. Kendisi genellikle Ziyarete gelir. Her gün gidiyorum belki karşıma çıkar. O ümitle gidiyorum fakat ümitsiz dönüyorum. Ümitle gidiyor ümitle gelmiyorum. İnşallah hala ümitliyim. Bir gün gelip bana ‘ben buradayım’ diyecek”

Naim Bey’in bahsettiği ‘Ziyaret’, Atatürk Stadyumu’nun önünde ceviz ve incir ağaçlarının bulunduğu parka verilen isim. Gençliğinde 9 yıl amatör liglerde futbol oynayan Naim Bey, haftanın üç-dört günü dostu Hayrettin ile burada buluşuyormuş, maçlara da birlikte gidiyorlarmış.

6 Şubat’ta meydana gelen depremden hemen sonra dostu Hayrettin’ın oturduğu Armutlu Mahallesi’ne gittiğini söylüyor Naim Bey. Hayrettin Bey’in, kızı ve torunu ile birlikte yaşadığını söyleyen Naim Bey, dostu Hayrettin’in evinin enkaza döndüğünü belirtiyor. Belki depremin olduğu gün başka bir yere gitmiş olabileceğini ifade eden Naim Bey, bir umutla kurduğu bu cümlenin ardından, Hayrettin’in öyle kolay kolay bir yerlere giden bir insan olmadığını ekliyor.

Antakyalı aile: 18 gündür çadırları yok, 6 Şubat’tan bu yana banyo yapamadılar

Antakyalı depremzedeler: Biz birbirimize destek çıkıyoruz devletin destek çıktığı yok