The Prestige | Gölgelerin illüzyonu! - İnternet Haberler Köşe Yazıları Yorumlar Siyaset Ekonomi Spor

YORUM | NEDİM HAZAR

“Şimdi sırrı arıyorsunuz.

Ama onu bulamazsınız çünkü gerçekten aramıyorsunuz.

Gerçekte, siz kandırılmak istiyorsunuz!”

The Prestige

Önce klasik olarak bir kitaptan bahsetmek istiyorum.

Christopher Priest tarafından kaleme alınmış olan “Prestij” adlı roman; saplantı, rekabet ve gerçeklik ile illüzyon arasındaki belirsiz sınırları anlatan karmaşık bir hikaye. 19. yüzyılın sonu ve 20. yüzyılın başında geçen bu roman, hayat boyu süren bir düşmanlıkla birbirlerine üstün gelmeye çalışan iki sihirbaz, Alfred Borden ve Rupert Angier’in yoğun rekabetini takip ediyor.

Hikaye geçmişte yaşanan olayları, on dokuzuncu yüzyıl sihirbazları Rupert Angier ve Alfred Borden’ın günlükleri aracılığıyla anlatıyor. Günlükler, günümüzde tanışan torunları Kate Angier ve Andrew Westley (kızlık soyadı Nicholas Borden) tarafından okunuyor; iki günlük anlatımı, roman boyunca Kate ve Andrew’un çerçeveleme öyküsündeki olaylarla serpiştiriliyor.

Andrew’un hikayesi çocukluğu, evlat edinilmesi ve o anki gazetecilik işiyle ilgili. Kate’in hikayesi ise, beş yaşındayken babası tarafından küçük bir çocuğun öldürülmesine tanık olduğu travmatik bir olayla ilgili. Bu onu, ölümüne tanık olduğu çocuğun ikizi olduğuna inandığı Andrew’u aramaya yönlendirmiştir. Günlükler okunurken Andrew’un ikizinin başına gelenlerle ilgili gerçek, Angier ve Borden’ın geçmişiyle anlatılıyor.

Ana olay örgüsü, Borden’ın, Borden’in akrabalarından biri için daha önce bir seans düzenledikten sonra Angier ve hamile karısı Julia tarafından yürütülen sahte bir seansı bozmasıyla kariyerlerinin başlangıç yıllarında başlayan sihirbazlar arasındaki kavgaya odaklanıyor.

Roman, Borden ve Angier’in modern zaman torunlarının, atalarının karanlık geçmişini açığa çıkaran günlükleri keşfetmeleriyle başlıyor. Bu anlatı yapısı, hikâyenin Borden ve Angier’in bakış açıları arasında değişerek ilerlemesiyle gizem ve perspektif değişiklikleri katıyor.

Rekabetin merkezinde, sahnede sihirbazın bir yerden diğerine anında geçtiği gibi görünen “Yer değiştiren Adam” adlı üstün bir sihirbazlık numarası yer alıyor. Aslında Angier ve Borden, birbirlerinin yöntemlerini ortaya çıkarmak için takıntılı bir şekilde çalışmaktadır. Angier, Borden’ın bir dublör kullanarak numarayı gerçekleştirdiğinden şüphelenmekte olsa da gerçek daha da olağanüstüdür; Borden numarayı gerçekleştirmek için yer değiştirdiği ikiz kardeşiyle hayatını paylaşmaktadır.

Bu arada, Angier, Borden’ı rekabette geçme çabasında, bilim adamı Nikola Tesla ile tanışır ve “Yer değiştiren Adam” numarasını gerçekleştirmek için bir makine sipariş eder. Ancak, Tesla’nın makinesinin tuhaf ve trajik bir yan etkisi vardır: Her gösteride Angier’in bir kopyasını üretmektedir. Angier, her performanstan sonra geride kalan bu ‘prestij’ler – kopyalar – ile baş etmek zorundadır.

Rekabet, her iki sihirbazın da saplantıları için ağır bir bedel ödedikleri trajediyle sonuçlanır. Angier’in kopyaları, yarıda kalmış bir hayatın ürkütücü mirasını yaratırken, Borden’ın ikiz kardeşiyle paylaştığı varlık hem aldatmanın bir ustalık eseri hem de derin bir fedakarlık olarak ortaya çıkar.

Kitap olarak değerlendirdiğimizde “Prestij”, saplantının maliyetleri, kimlik doğası ve deha ile çılgınlık arasındaki ince çizgi hakkında bir hikaye. Sanatta mükemmelliği aramanın kendini yok etmeye yol açabileceği fikrini araştırır ve sırlar ve yalanlar üzerine inşa edilmiş bir hayat yaşamanın insan üzerindeki sonuçlarını derinlemesine inceler. Anlatı, okuyucuyu Viktorya dönemi sahne sihirbazlığı dünyasına ve dönemin bilim ve doğaüstü olaylara olan merakına çeken zengin bir atmosfere sahip.

Christopher Priest romanında, tarihi figürler Nikola Tesla ve Thomas Edison, özellikle Tesla’nın katkıları ve Edison ile olan rekabeti üzerine odaklanarak yer alıyor. Roman, Tesla’nın 1892’de Londra’ya yaptığı ziyareti anlatırken Tesla’nın bu ziyaretteki bir konferansında elektriğin güçlerini sergileyen bir gösteriyle izleyicileri büyülediği belirtiliyor. Tesla, Edison ile ilişkilendirilerek, çalışmalarının dünyanın geleceğini ellerinde tuttuğu şeklinde tasvir ediliyor.

Ayrıca, kitap Tesla’nın kişisel mücadelelerine ve Edison ile olan çatışmalarına da değiniyor. Romanın kahramanının illüzyon sırlarına karşı ilgisiz görünen Tesla, bir sihirbazın aksine, sırlarını açığa çıkarmak ve paylaşmak konusunda istekli olarak gösteriliyor. Tesla’nın kitapta yaptığı konuşmalar sıklıkla Edison ile olan çatışmalarına, bürokrasi ve bilim dünyası ile mücadelelerine ve başarılarına değiniyor. Güncel laboratuvarının son yıllarda yaptığı çalışmalar sayesinde finanse edildiği belirtiliyor.

Bunun yanı sıra, Tesla’nın, ABD’de birçok şehrin hala Edison sistemini kendi çok fazlı sistemine tercih etmesinden dolayı hayal kırıklığı yaşadığı ve Edison’un yöntemlerini eleştirerek, insanların nihayetinde kendi alternatif akım sistemine geçeceğini, ancak bu süreçte çok fazla zaman ve fırsat harcandığını öngördüğü anlatılıyor. İşi hakkında konuşurken ciddi ve sert bir tavır sergileyen Tesla’nın, diğer zamanlarda neşeli ve eğlenceli bir arkadaş olarak tasvir edildiği belirtiliyor.

Bu rekabetin tüm ayrıntılarını bir önceki yazımızda ele almıştık. (BKNZ)

Roman övgü dolu eleştiriler almış ve hem James Tait Black Memorial Ödülü’nü hem de Dünya Fantezi Ödülü’nü kazanmıştı.

2000 yılı Oscar ödüllerinin hemen sonrası…

5 dalda ödül alarak geceye damgasını vuran ‘Amerikan Güzeli’ filminin yönetmeni -ve en iyi yönetmen ödülü alan- Sam Mendes, törenden çıkar çıkmaz telefona sarılmış ve yazar Christopher Priest’i aramıştı. Prestij kitabını filme almak istiyordu ve Priest bundan mutluluk duymuştu.

O esnada Nolan, kardeşi ve eşi ise ‘Memento’ filmi için uğraşıyordu. Emma ertesi sabah gazetelerde epeydir konuştukları kitabın Mendes tarafından filme alınacağını eşine okudu. Bir şey daha yaptı Emma Thomas, hemen telefona sarıldı ve Priest’e kesin karar vermeden önce motosikletli kuryenin kendisine getirdiği bir filmin VHS kasetini izlemesini rica etti. Evet Emma Priest’e ‘Following’ filminin bir kopyasını göndermişti.

O andan itibaren işler değişti. Memento’nun şaşırtıcı başarısı yazar Christopher Priest’in kanaatini değiştirdi ve filmin sinema haklarını Nolan’a satmayı kabul etti.

Hazırlık aşaması tahmin edilenden çok daha uzun sürecekti. Zira kitap değişik anlatı yapısı ve epey parçalı kurgusu ile sinemaya aktırılmadan önce epey üzerine çalışılması gerekiyordu.

İlk iki uzun metrajlı filmi “Following” ve “Memento” ya orijinal fikirlerden ya da kardeşi Jonathan’ın bir hikayesine dayandıktan sonra, Christopher Nolan ilk kez 2002 yapımı polisiye gerilim filmi “Insomnia” ile başkasının romanını tamamen uyarlama konusunda deneme yapmıştı.

Evet, geriye dönüp bakıldığında onun en çok hatırlanan filmlerinden biri olmayabilirdi, ancak vizyona girdiği dönemde çok iyi karşılandı ve Nolan’ın orijinal fikirler kadar uyarlamalarla da başarılı olabileceğini gösterdi. Bu aynı zamanda Robin Williams’ın kötü adam rolündeki ender dönüşlerinden birinde gösterdiği dramatik oyunculuk için de harika bir çalışmaydı.

Nolan eşinin akılcı hamlesiyle projeyi aldıktan sonra ilk iş kardeşiyle beraber, kitabı kendi tarzıyla senaryolaştırmaya oturmuştu.

Bunun için yapacakları aslında belliydi; katman katman derinlik katmak, bol sürpriz eklemek ve birden fazla izlendiğinde fark edilecek ayrıntılar yerleştirmek.

Filmin senaryo çalışmaları o kadar uzun sürdü ki aslında Nolan bu filmi “Batman Begins”ten önce yapmayı planlamıştı, ancak ilk önce o filmin prodüksiyonu başlatıldı ve bunun yerine “The Prestige”i ilk iki “Batman” filminin arasına koydu. Bu yazma süresinin büyük bir kısmı, kitabın tek bir filmde nasıl yoğunlaştırılacağını bulmaya çalışmakla geçti, çünkü Nolan’ın ifadesiyle, “Romanda 10 farklı filme yetecek kadar malzeme vardı.”

Film çekimi konusunda eli sıcak olan Nolan cast oluştururken pek zorlanmayacaktı.

“Batman Begins”te rol aldıktan ve o zamanlar yakında çıkacak olan “The Dark Knight” aracılığıyla en az bir devam filmi için başvuruda bulunduktan sonra, Christopher Nolan’ın Alfred Borden’ı canlandırmayı her zaman Christian Bale’in aklında tuttuğunu varsaymak kolaydı. Üstelik Nolan zaten aktörler de dahil, çalıştığı ekiple sürekli çalışan bir karaktere sahipti. Bir oyuncu ya da emekçi ile çalıştıktan sonra eğer uyuşursa kolay kolay bırakmıyordu. Misal Michael Caine!

Bu sebeple kadroda Thomas Lennon, Nicky Katt, Larry Holden ve Mark Boone Jr. gibi oyuncuları gören kimse şaşırmayacaktı.

İlginçtir ki, aslında Bale başından beri ilk tercih değildi, aynı zamanda Nolan’a ulaşıp rolü talep eden kişi de o olmalıydı. Nolan’ın IGN’e açıkladığı gibi ilk önce Hugh Jackman’la temasa geçildi ve kendisine iki başrolden hangisini oynamak istediği konusunda seçim hakkı verildi. Sonunda Robert Angier’i seçti ve kadroya Alfred Borden’ı bıraktı. Nolan, daha sonra Bale’in birdenbire kendisiyle iletişime geçtiğini, oyuncunun senaryoyu zaten okuduğunu ve bunu kendi başına aldığını ve Borden’ı oynaması konusunda ısrar ettiğini söyledi. Bugün geriye dönüp baktığımızda bu tercihin ve ısrarın ne kadar doğru olduğunu anlıyoruz.

Prestige’in yapım hikayesi

Roman çoğunlukla Viktorya dönemi İngiltere’sinde geçiyordu. Nolan ve yapım ekibi Nikola Tesla sahneleri için Colorado’ya birkaç gezi yapacaktı. Her ne kadar her şeyin dönemi yansıtacak şekilde dekore edilmesi gerektiği açık olsa da belki de en etkileyici olan şey, filmin tamamının aslında Los Angeles’ta çekilmiş olmasıydı. Aslında bir istisna dışında her şey mevcut mekanlarda ve önceden inşa edilmiş ses sahnelerinde yapılacaktı.

İngiliz Romanlarına Dayalı En Popüler 100 Film kitabında “Prestige” için özel olarak yalnızca tek bir set inşa edildi; sahnenin altında, sahneyi oluşturan çeşitli kaldıraçları, makaraları ve dişlileri gösteren alanlar inşa edildi” diye yazacaktı. Bunun ötesinde, filmdeki her mekan ya yeniden tasarlanmış bir Los Angeles ses sahnesinde ya da şehrin başka bir yerinde çekilmişti. Bahsi geçen kitapta, filmin Colorado sahnelerinin bile Los Angeles’ta çekildiği, şehrin Mount Wilson Gözlemevi’nin otoparkının Tesla’nın yerleşkesinin etrafındaki sisli, ampullerle dolu alanın yeri olarak kullanıldığı ortaya çıkacaktı.

Hugh Jackman ve Christian Bale elbette son derece yetenekli oyuncular ve her biri bunu çok sayıda film ve performansla kanıtlamışlardı. Ancak yine de bir sihirbazı canlandırmak ekstra yetenek ve bazı beceriler isteyen bir durumdu. Bunun için en iyi aktörün bile usta bir illüzyonisti beyazperdede ikna edici bir şekilde canlandırabilmesi için biraz profesyonel yardıma ihtiyacı olacaktı. “The Prestige” için, Jackman ve Bale’in gerçek film izleyicilerini, kendilerinin kurgusal izleyicileri kandıran sihirbazlar olduğuna inandırmayı öğrenmelerine yardımcı olmak için birkaç sihirbaza danışıldı. Bu sihirbazlardan biri, Frank Oz’un yönettiği Hulu özel gösterisi olan “In and Of Itself” ile tanınan illüzyonist Derek DelGaudio’ydu. DelGaudio oyunculara sahnedeki duruşlarıyla, el çabukluklarıyla ve bir illüzyonistin bir numara sırasında uyguladığı çeşitli vuruşlarla yardımcı oldu.

Ricky Jay’e gelince, o aslında filmde Sihirbaz Milton rolünde yer aldı; filmin başında bir su altı kaçış numarası sırasında işler korkunç bir şekilde ters gidince iki başrol onun için asistan olarak o görülür.

Christopher Nolan’ın, sahne sihirbazlığı ve onun ilgi çekici tarihine adeta bir aşk mektubu gibi hissettiren bir film yapmasını düşününce ve hikayesinin bir illüzyonistin performansı gibi yapısının – önce vaat, sonra dönüş ve sonunda prestij – olmasını göz önünde bulundurunca, Nolan’ın aslında sahne sihirbazlığı hayranı olmadığını, kaynak materyali keşfetmeden önce iddia etmesi şaşırtıcı olabilir.

Bunun yerine, Nolan’ı orijinal kitaba çeken şey, film yapımcıları ve illüzyonistlerin her ikisinin de sihir yapma işinde olmaları ve bu paylaşılan sanat formuna benzer şekillerde yaklaşmalarıydı. Nolan, filmin 1890’lar İngiltere’sinde geçmesinin bu karşılaştırmaya önemini anlatmaya devam etti. Nolan, Empire’a “O zamanlar sihirbazların yaptıkları ile şimdi film yapımcılarının yaptıkları arasında büyük benzerlikler olduğunu düşünüyorum,” diyecekti. Nolan ayrıca Viktorya dönemi sihirbazlarını, “o günün film yapımcıları veya hatta film yıldızları veya rock yıldızları gibi” olduğunu belirtecekti.

The Prestige, tam anlamıyla bir dönem filmi öğeleri taşımasına rağmen, Christopher Nolan sık sık bu filmi bu şekilde nitelendirmeyi ısrarla reddediyordu. Bunun nedeni kısmen, dönem parçaları ile sıkça ilişkilendirilen olumsuz çağrışımlardı, ki bunlar genellikle çok uzun, çok yavaş ve yapımı çok zaman alan filmlerdi. Nolan, son noktada, birçok büyük, epik Hollywood dönem parçasının yapımı için harcanan kadar uzun süre film yapmak istememişti ve sonuçta, belirli bir pelerinli kahramanın belirli bir zihinsel olarak dengesiz palyaçoyla savaştığı, tüm zamanların klasik süper kahraman filmi devamını yapmak üzereydi.

Bir röportaj sonrasında Nolan’ın The Prestige’in yapımını hızlandırmak için kullandığı yöntemlerden birinin, saatlerce hazırlık gerektiren karmaşık düzenekler ve çekimler yerine el kameraları kullanmak olduğu ortaya çıkacaktı. Ayrıca, sahneleri aydınlatmak için yapay yöntemlere başvurmak yerine, mümkün olduğunca doğal ışık kullanmayı tercih etmiş, bu da sadece üretim süresini önemli ölçüde hızlandırmakla kalmamış, aynı zamanda filme daha sıcak ve daha otantik bir his vermişti.

Sette bir pop star!

Popüler müzik tarihinin en çığır açan müzisyenlerinden biri olarak tanınan David Bowie aynı zamanda son derece renkli bir oyunculuk kariyerine de sahip. Sanatçı 1980’lerde bu konuda en üretken olduğu dönemde, 90’lar ve sonrasında oyunculuk rollerini daha seçici bir şekilde almaya başladı, bu tarihten sonra ise sadece yapmak için film ve televizyon işleri yapmaktan vazgeçti ve onu bir şekilde ilham alan veya etkileyen projeleri tercih etti. 2016’da vefatından önceki son oyunculuk rollerinden biri, The Prestige filminde mucit Nikola Tesla rolündeydi ki başta bu rolü ısrarla reddetmiş ancak Emma’nın (Nolan’ın eşi) dahice hamleleri sonucunda kabul etmişti

Christopher Nolan, Bowie’nin ölümünden sonra Entertainment Weekly için yazdığı ve efsaneye bir saygı duruşu olan bir makalede, Bowie’nin başlangıçta The Prestige filminde Tesla’yı oynamayı reddettiğini söyleyecekti:

“The Prestige oyuncularını seçerken Nikola Tesla karakterine çok takılıp kalmıştık. Tesla dünya dışı, zamanının ilerisinde bir kişilikti ve bir noktada onun “Dünyaya Düşen asıl Adam” olduğu aklıma geldi. Dünyadaki en büyük Bowie hayranı biri olarak bu bağlantıyı kurduğumda, bu rolü oynayabilecek tek aktörün o olduğunu gördüm. Gerekli ikonik statüye sahipti ve Tesla’nın olması gerektiği kadar gizemli bir figürdü. Ancak onu ikna etmem biraz zaman aldı; ilk seferinde bu rolü geri çevirmişti. Beni terk eden bir aktörle yeniden denediğimi hatırlayabildiğim tek zamandı. Onun neden bu film için doğru aktör olduğunu açıklamama izin vermek için uzunca bir izahat yazdım. Dürüst olmak gerekirse ona eğer bu rolü yapmayı kabul etmezse oradan nereye gideceğim hakkında hiçbir fikrim olmadığını söyledim. Ona yalvardığımı söyleyebilirim.”

Nolan, reddedildikten sonra bir rol için birini takip ettiği tek zamanın bu olduğunu iddia ediyor ve Bowie’yi rolü yapması için adeta yalvardığını söylüyordu.

Devamını yine Nolan’ın kaleminden okuyalım:

“Onu sette bulundurma deneyimi harikaydı. İlk başta göz korkutucuydu elbette! Normalde deneyimleyeceğinizin ötesinde bir karizmaya sahipti ve herkes buna gerçekten karşılık veriyordu. Ne kadar büyük olursa olsun bir ekibin hiçbir film yıldızına bu şekilde tepki verdiğini görmemiştim. Ama çok merhametliydi ve insanlar üzerinde oluşturduğu etkinin farkındaydı. Herkesin onunla vakit geçirmeye ya da onunla biraz konuşmaya dair hoş anıları vardır. Onunla yalnızca kısa bir süre (dört ya da beş gün) çalıştım ama onunla sohbet etmek için birkaç dakika ayırmayı başardım ki bunlar benim için çok değerli anılardır. Normalde yıldızlarla karşılaştığınızda, ne kadar yıldızlı olursa olsun, onları insan olarak gördüğünüzde o gizemin bir kısmı kaybolur. Ama David Bowie bunda istisnaydı. Hala onun en büyük hayranı olduğumu ve bir anlığına onunla çalışma konusunda mucizevi bir fırsata sahip olan bir hayran olduğumu söyleyebilme deneyiminden kurtuldum. Onunla çalıştıktan sonra onun yeteneğine ve karizmasına aynı hayranlığı duymam hoşuma gitti. Bunun oldukça büyülü olduğunu düşündüm.”

Hazır söz Tesla karakterinden açılmışken, The Prestige kesinlikle icatları ve mühendisliğiyle büyük saygı gösterilen bu mucidi, tabii ki bilimin kullanımı aracılığıyla, meşru sihir üretebilecek kapasitede olduğunu ciddi anlamda ileri sürüyor. Film sırasında Angier için Nakledilen Adam illüzyonu için inşa ettiği makine Tesla’nın gerçekleştirdiği en etkileyici başarı olsa da aslında Tesla’nın parlaklığının ilk sergilendiği yollarından biri, hava yoluyla bir elektrik alanı vasıtasıyla ampulleri doğrudan bir şeye bağlama ihtiyacı olmadan aydınlatabilmesiydi. Diğer bir deyişle, kablolu elektriğin hala nispeten yeni ve yenilikçi bir konsept olduğu bir zamanda bile, şeyleri kablosuz olarak çalıştırmanın yollarını zaten çözmeye başlamıştı!

Bugün geldiğimiz noktada durup düşündüğümüzde meğerse, bu belirli hile Hollywood hikaye anlatımı amaçları için tamamen uydurulmamış olduğunu görüyoruz. Gerçek hayatta, Tesla, ampullerin bir güç kaynağına fiziksel olarak takılma ihtiyacı olmadan, çevresel veya yakınlık tabanlı iletkenlik yoluyla aydınlatılmasını sağlayacak birkaç farklı yolunu başarıyla çözmüş, filmde tasvir edildiği gibi tamamen farklı olmayan bir şekilde yapmış hem de!

Christopher Nolan’ın dikkatle yapılandırılmış hikayeleriyle pek uyumlu görünmeyen bir şey varsa, o da aktörlerini replik konusunda özgür bırakmasıdır. Nolan, oyuncularına doğaçlama konusunda epey bir alan tanıyan yönetmenlerdendir. Ancak “The Prestige”, bir aktörün anlık olarak uydurduğu ve nihai kurguya dahil edilen bir örneği içeriyor — bu repliği uyduran aktör ise hemen korkmuş ve kararından pişman olmuştu.

Oyuncu Rebecca Hall — Alfred Borden’ın sık sık acı çeken karısı Sarah’ı canlandıran — kocası illüzyonistle olan birçok sinirli karşılaşmasından birinde “Senin gerçekte ne olduğunu biliyorum” repliğini doğaçlama söyledi. Tabii ki, filmi tamamen izlediğimizde ve Alfred’in Sarah ile onun bilgisi dışında etkileşimde bulunan bir ikizi olduğu sırrını öğrendiğinizde, bu repliğin sonraki sahne için büyük bir ipucu olduğunu anlıyoruz.

Bunu bilen Hall, repliği söylediğinde filmi mahvettiğinden endişelenmiş ve hemen kötü hissetmişti. Ancak Nolan, bu repliği ve filmde o noktada izleyicinin bunu çeşitli şekillerde alabileceğini sevdi — ve çoğu insanın gerçek anlamını ancak tekrar izlemelerinde anlayabileceğini biliyordu. Replik nihai kurguya girdi.

Film, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki açılış hafta sonunda 14,8 milyon dolar hasılat yaparak 1 numaradan giriş yaptı. 53 milyon doları Amerika Birleşik Devletleri’nden olmak üzere 109 milyon dolar hasılat elde edecekti ve bu hiç de pena olmayan bir sonuçtu.

Filmin değer ve diğer analizlerini bir sonraki yazıya bırakalım.

Bonus

Prestige’in merakla beklenen vizyonu sonrasında tepkileri ele alacağız, ancak aşağıdaki röportaj, filmin ilk gösteriminden hemen sonra Entertainment Weekly’de yayınladı. Aynen aktarıyorum:

“Açık olmak gerekirse, Christopher Nolan, bir sonraki David Copperfield olma konusunda gerçekleşmemiş bir hayale sahip değil. “Ben bir sihir hayranı değilim,” diyor 20 Ekim’de açılan The Prestige’in yönetmeni. Bu film, trajedi, açıklanamaz bir hile ve bir kadın aşkı (Scarlett Johansson) tarafından bağlanan dönemin başındaki rekabet eden sahne sihirbazları (Christian Bale ve Hugh Jackman) hakkında karanlık ve dolambaçlı bir fantezi. “Gerçek bir sihirbazla en yakın karşılaşmam bir doğum günü partisiydi.” Elbette, yönetmen, Memento ve Batman Begins gibi sinematik büyücülüklerini saymıyor. Christopher Priest’in 1995 tarihli ödüllü romanının 40 milyon dolarlık uyarlamasıyla Nolan, bir sihir gösterisinin aynı anlatı akışına sahip bir hikaye anlatmak istedi. Bu hırs, The Prestige hakkında bir sohbeti biraz karmaşık hale getirse de, EW, konuşacak çok şey buldu – Batman devam filmi The Dark Knight da dahil.

EW: The Prestige hakkında konuşmak, onu bozmamak zor mu?

CN: Siz için zor, benim için kolay. [Gülüyor]

EW: Bu film sürprizlerle tanıtılıyor, ama seyircinin anlamasını istediğiniz büyük bir sürpriz var gibi görünüyor.

CN: Herhangi bir filmi büyük bir dönüşle geldiği şeklinde tanıttığınızda, insanların bunu arayacaklarını biliyorsunuz. Filmin içine kimse göremeyeceği bir dönüş koymak çok kolay. Daha zor olan — ve çok daha önemli olan — neredeyse dönüş olmayan bir dönüştür. Yani, filmi ikinci kez izlerseniz, tüm zamanınızı, “Tabii ki! Bana bunu tüm zaman boyunca anlatmaya çalışıyorlardı!” diye geçirirsiniz.

EW: Bu tür Memento tarzı anlatıma çekiliyorsunuz gibi görünüyor. Neden?

CN: Hepimizin dünyanın aslında çok sıradan ve basit olduğu korkusu var. Tüm film, dünyanın sıradan doğasından duyulan tatminsizlik ve gizem ve drama yaratmak için hikaye anlatımını nasıl kullandığımız hakkında. Ve bu, kesinlikle [bir sanatçı olarak] büyük ölçüde bağımlı olduğum bir şey. The Prestige, film yapımı hakkında bir film yapmaya en yakın olduğum şey olabilir.

EW: Batman Begins, jeopolitik anımızın, özellikle terörle savaşın sembolik bir gösterimi olarak görülüyordu. The Prestige, hırsın ve intikamın maliyeti hakkında. Kendinizi politik bir sanatçı olarak görüyor musunuz?

CN: Evet, çok belirsiz bir şekilde. İnsanlar “politik” dediklerinde, partiler ve hükümetler düşünüyorlar. Ben yaşadığım dünyaya ve bana önemli olan şeylere çok tepkili olmaya çalışıyorum. Ama bir kez herhangi bir politik yoruma çok fazla odaklanırsanız, film sahte çalacak ve didaktik ve uygunsuz görünecektir.

EW: The Prestige ile kardeşiniz Jonathan [Memento] ile tekrar çalışıyorsunuz. Bu iş birliği nasıl?

CN: Gündem yok. Fikirler atabileceğiniz birisi… Herhangi bir güvensizlik olmadan. Bir kardeşle çalışmanın güzelliği bu. Odaya girdiğimizde her şey mümkün.

EW: Ve şimdi onu The Dark Knight’ı yazma ekibine de aldınız.

CN: Jonah aslında ilk filmde de çalıştı. David Goyer’in senaryosunu yeniden yazarken, onu dünya çapında uçaklarda ve falan benimle dolaştırdım, sadece ne yaptığımı okuması ve bana yardımcı olması için. Bu yüzden Goyer için açık seçimdi [şu anda 2002 İsveç gerilim filmi olan The Invisible’ın bir uyarlamasını yapıyor].

EW: Joker olarak Heath Ledger neden?

CN: tek kelime; korkusuz. Heath, korkusuz bir oyuncu ve Joker gibi büyük bir simgeyi üstlenirken tam olarak ihtiyacım olan bu.

EW: Harika! Peki, The Dark Knight hakkında başka ne söyleyebilirsiniz?

CN: Hemen hemen hiçbir şey.” (BKNZ)