“Selami Şimşek… 71 yaşında… Yozgat Sarıkaya’da çalıştığı inşaatın 6. katından düşerek hayatını kaybetti. İlk iş günüydü (yani kayıtdışı olarak çalışıyordu) Sorgun Temrezli Köyünden…”
Yukarıdaki paylaşım İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi tarafından dün yapıldı. Selami Şimşek geçinemediği için çalışıp, iş kazasıyla hayatını kaybeden ilk kişi değil. Bundan önce de çok sayıda emekli verilen sefalet maaşıyla geçinemediği için çalışmak zorunda kaldı ve trajik iş kazalarıyla canından oldu.
Cengiz Kabak 78 yaşındaydı. Kasım 2024’te İstanbul’da bir inşaatta gece bekçiliği yaparken düşerek hayatını kaybetti. O da emekliydi. Cansız bedeni mesai arkadaşları tarafından bulundu.
Celal Yıldırım 74 yaşındaydı. Temmuz 2024’te Aydın Nazilli’de içme suyu isale hattında patlayan boruyu tamir ederken göçük altında kalarak hayatını kaybetti. İşçi emeklisiydi. Evi kiraydı ve üç çocuk babasıydı. O da geçinemediği için ek iş yapıyordu.
Ayhan Kurt 60 yaşındaydı. Ocak 2025’te Sakarya Geyve’de bir cam fabrikasında vinçle taşınan camların üzerine devrilmesi sonucu hayatını kaybetti. O da tıpkı diğerleri gibi emekli olmasına rağmen çalışmaya devam ediyordu. Mersin Tarsuslu’ydu.
Örnekleri çoğaltmak mümkün…
Türkiye’de emeklilerin geçim sıkıntısı, son yıllarda giderek derinleşen bir sosyal ve ekonomik sorun olarak dikkat çekiyor. 71 yaşındaki Selami Şimşek’in hayatını kaybetmesi, bu sorunun trajik bir yansıması olarak görülüyor.
Verilen 14 bin 500 TL’lik emekli maaşıyla geçinemeyen emekliler, 65-70 yaşından sonra karnını doyurabilmek için ‘tehlikeli’ hatta bilmediği işlerde çalışmak zorunda kalıyor. Son iki yılda benzer şekilde iş kazalarında hayatını kaybeden yaşlı emeklilerin hikayeleri, bu sorunun sistemik bir kriz olduğunu ortaya koyuyor.
AKP döneminde emekli maaşları, yüksek enflasyon ve artan yaşam maliyetleri karşısında eridi. TÜRK İŞ’in Mayıs 2025 verilerine göre Ankara’da yaşayan dört kişilik bir ailenin sağlıklı, dengeli ve yeterli beslenebilmesi için yapılması gereken aylık gıda harcaması tutarı yani açlık sınırı 25 bin 92 TL. Gıda harcaması ile giyim, konut (kira, elektrik, su, yakıt), ulaşım, eğitim, sağlık ve benzeri ihtiyaçlar için yapılması zorunlu diğer aylık harcamalarının toplam tutarı ise (yoksulluk sınırı) 81 bin 733 lira.
Buna karşılık, en düşük emekli maaşı 14.469 TL, ortalama emekli maaşı ise yaklaşık 18 bin TL seviyesinde. Asgari ücretin bile (22.104 TL) açlık sınırını karşılamakta zorlandığı bir ortamda, emeklilerin bu gelirlerle temel ihtiyaçlarını karşılaması mümkün değil.
Peki çözüm ne?
Selami Şimşek ve benzer vakalar, Türkiye’de emeklilerin geçim sıkıntısının trajik sonuçlarını ortaya koyuyor. Kısa vadade atılacak en önemli adım en düşük emekli maaşlarının asgari ücretle eşitlenmesi… Böyle bir düzenleme emeklilerin ek iş ihtiyacını azaltabilir. Ancak iktidarın böyle bir gündemi henüz yok.
Ayrıca özellikle yerel yönetimler eliyle emeklilere yönelik kira yardımı, sağlık hizmetleri ve gıda desteği gibi sosyal yardım programları geliştirilebilir. Ne yazık ki iktidarın böyle bir gündemi de yok! AKP rejimi, yerel yönetimlerle işbirliği içinde ekonomik ve toplumsal sorunlara çözüm bulmak yerine muhalif belediyeleri çalıştırmamak için elindeki bütün imkanları kullanıyor!
Kaynak: Tr724
***Mutluluk, adalet, özgürlük, hukuk, insanlık ve sevgi paylaştıkça artar***