CATHERİNE GICHERU* | YORUM
Medya, toplumun algı, tutum ve normlarının şekillendirilmesinde önemli bir rol oynuyor. Afrika’da medya canlı olduğu kadar çeşitlidir ve kültürlerin, dillerin ve hikayelerin zengin dokusunu yansıtır. Ancak kıtadaki pek çok ülkede son yirmi yılda kaydedilen önemli ekonomik ilerleme ve demokratikleşmeye rağmen, bu gelişmelerden kadınlar eşit şekilde faydalanamamıştır. Bununla birlikte, kadın gazeteciler, hikayeleri ortaya çıkaran, sesleri yükselten ve görmezden gelinen ya da gölgeye itilen konulara ışık tutan dirençli sütunlar olarak ayakta duruyorlar.
Ulusal parlamentolarda liderlik rollerini üstlenen kadın sayısı artarken, kadınların medyadaki temsili azaldı. Kadınların haberlerdeki varlığı değer kaybetti ve haber merkezi liderliğinde yetersiz temsil edilmeye devam ediliyor; onları etkileyen konularla ilgili hikayeler anlatılmıyor ve alıntılanan uzman ve kaynakların büyük çoğunluğunu erkekler oluşturmaya devam ediyor. Kadınların seslerinin bastırılmaya devam edilmesi sadece Afrika’ya özgü değil, küresel bir sorun. Kadınların görüşleri en fazla altı erkek tarafından bastırılıyor, haber kararları ağırlıklı olarak erkekler tarafından veriliyor, erkekler tarafından rapor ediliyor ve her zaman erkekler tarafından tüketiliyor. Kadınlar, başarılarını ve kazanımlarını marjinalleştirmeye ve küçümsemeye devam eden bir ortamda haberin dışında kalmaya devam ediyor.
Catherine Gicheru
KADIN MUHABİR SAYISI AZALDI
Afrika’da 2015 yılında %35 olan kadın muhabir sayısı 2020 yılında %32’ye geriledi. Liderlik rollerinde kadın eksikliği, olumsuz stereotipleştirme (tek tipleştirme) ve kadınların liderlik yeteneğine dair inançlar, kadınları başarısızlığa hazırlayan, haber odasında eşitliğin önündeki engellerden bazıları.
Medya başarı öykülerini haberleştirdiğinde bile, kadınları genellikle toplumsal cinsiyet konusunda incelikli bir anlayışa sahip olmadan resmediyor. Haberlerde erkeklerin bakış açılarına yönelik bu eksik temsil ve önyargı, COVID-19 salgınının haberlerde yer alması sırasında açıkça görüldü ve politika kararları üzerindeki etkilerini sınırladı. Ne yazık ki, bu politikaların sosyoekonomik sonuçları medyanın o zaman da şimdi de ele aldığı konular değil.
TEKNOLOJİ CİNSİYET EŞİTSİZLİĞİNİ ARTTIRIYOR
Kadın gazeteciler, dikkat gerektiren birçok zorlukla boğuşurken çok değerli katkılarda bulunuyorlar. Genellikle modası geçmiş ekipmanlarla çalışıyor ve maddi kısıtlamalar ya da terfi, beceri eğitimi ve hatta erkek gazetecilere öncelik veren sistemik önyargılar nedeniyle eğitim ve mesleki gelişim fırsatlarına kolay erişime ihtiyaç duyuyorlar. Daha fazla haber kuruluşu faaliyetlerini çevrimiçi ortama taşıdıkça, kadın gazeteciler internete erişimlerini sınırlayan ve bu alanların sunduğu fırsatlardan tam olarak yararlanamadıkları için seslerini kısan dijital uçurumla başa çıkmak zorunda kalıyor. Teknolojinin haber merkezlerindeki rolünün giderek artması, kadınların gerekli teknik becerilere sahip olma ihtimalinin daha düşük olması nedeniyle haber medyasındaki toplumsal cinsiyet eşitsizliğini daha da kötüleştiriyor.
ÇEVRİMİÇİ ŞİDDET
Kadın gazeteciler ayrıca ‘cinsel taciz’ ve ‘ücret ayrımcılığı’ gibi sayısız zorlukla da baş etmek zorunda kalıyorlar. Taciz tehditleri haber odasıyla sınırlı değil. Kadın gazeteciler, sosyal medyanın tehditleri giderek tırmandırması, gözdağı vermeyi ve susturmayı amaçlaması nedeniyle işyeri içinde ve dışında çevrimiçi tacizle karşı karşıya kalıyorlar. Kadın gazeteciler sadece hikayeleri nedeniyle değil, aynı zamanda seslerini duyurmaya cesaret ettikleri ve kamusal alanda hak ettikleri yeri aldıkları için de hedef haline geliyor. Giderek daha zehirli hale gelen bilgi ekosisteminde, teknoloji platformları çevrimiçi şiddetin önemli destekçileridir. Platformlar ve haber kuruluşları genellikle kadın gazetecilere çevrimiçi taciz ve saldırılarla başa çıkabilmeleri için ihtiyaç duydukları desteği sağlamakta başarısız. Gazeteciler bu tür desteği genellikle profesyonel ağları, aileleri, arkadaşları ve ülkelerindeki insan ve toplumsal cinsiyet hakları savunucuları aracılığıyla bulmak zorundalar.
Bu tehditlerin ekonomik bir boyutu da var. BM, önlem alınmadığı takdirde, kadınların çevrimiçi dünyaya sınırlı erişiminin 2025 yılına kadar düşük ve orta gelirli ülkelerin gayrisafi yurtiçi hasılasında 1,5 trilyon dolarlık bir kayba neden olacağını tahmin ediyor. Kadınların dijital dünyadan dışlanması, son on yılda düşük ve orta gelirli ülkelerin gayrisafi yurtiçi hasılasından 1 trilyon dolara mal oldu. Bu eğilimin tersine çevrilmesi, çevrimiçi şiddet sorununun ele alınmasını gerektirecek.
HER ŞEYE RAĞMEN İYİ ÖRNEKLER DE VAR
Son yıllarda, Afrika medyasında kadınların daha dengeli ve güçlendirici bir şekilde temsil edilmesine duyulan ihtiyaç, toplumsal cinsiyet eşitliği için çalışan ve klişelere meydan okuyan girişimler ve kampanyalarla birlikte giderek daha fazla kabul görüyor. Örneğin, Wole Soyinka Araştırmacı Gazetecilik Merkezi’nin Kadın Muhabirler Liderlik Programı, Afrika Kadın Gazetecilik Projesi ve WAN-IFRA’nın Haberde Kadın Programı, kadın gazetecilere beceri eğitimi, burslar, mikro hibeler ve kadınları etkileyen ve genellikle haber merkezleri tarafından göz ardı edilen az araştırılmış konuları gündeme getirmeyi ve ayrıca haber merkezlerindeki kadınların liderlik statüsü hakkındaki konuşmaları etkilemeyi amaçlayan mentorluk sunuyor.
Diğer kuruluşlar arasında Nijerya Kadın Gazeteciler Derneği, Kenya’daki Medya Kadınları Derneği ve Tanzanya Medya Kadınları Derneği gibi ulusal ve bölgesel kadın gazeteciler derneklerinin yanı sıra radyo gibi farklı medya alanlarında çalışan kadınlardan oluşan dernekler de yer alıyor. Bireysel gazeteciler, medyada kadın ve liderliğin bir anomali olduğuna dair algılara meydan okuyarak yeni yollar açıyorlar.
Dünyanın pek çok yerinde olduğu gibi Afrika’da da basılı gazeteler, dijital kanallara pay kaptırdıkça hızla düşüşe geçiyor. Cinsiyet eşitliği, kapsayıcı olmak isteyen medya için sadece bir zorunluluk değil. Sadece bir gazetecinin toplumdaki herkese ses verme görevine de bağlı değil. Aynı zamanda ticari bir zorunluluk. Bu raporda araştırmacılar, küresel olarak online ve basılı gazete endüstrisinin, erkekler ve kadınlar arasındaki cinsiyete dayalı haber tüketim farkını (şu anda yüzde 11-12) önümüzdeki on yıl boyunca her yıl bir puan azaltmaları halinde gelirlerini 2027 yılına kadar 11 milyar dolar, 2032 yılına kadar ise 38 milyar dolar artıracağını ortaya koymuştur.
Afrikalı kadın gazeteciler, anlatıların şekillendirilmesinde, sosyal değişimin savunulmasında ve ötekileştirilen seslerin yükseltilmesinde hayati bir rol oynuyor. Yaptıkları haberlerle klişelere meydan okuyarak toplumsal cinsiyet eşitliği için çaba sarf ediyor ve kıta genelinde kadınların yaşamlarını etkileyen kritik konulara dikkat çekiyorlar. Medya kuruluşları ve sektör liderleri, Afrika medyasını benzersiz bakış açılarıyla zenginleştirerek gelişebilecekleri bir ortam yaratmak için birlikte çalışmalılar.
* Catherine Gicheru
ICFJ Knight Üyesi ve Afrika Kadın Gazeteciliği Projesi’nin kurucusu/direktörü. Bu makaleyi de Journalist Post dergisinin son sayısı için kaleme almıştır. (https://internationaljournalists.org/tr/journalist-post/)
Türkiye’de bu haberi engelsiz paylaşmak için aşağıdaki linki kopyalayınız👇
Kaynak: Tr724
***Mutluluk, adalet, özgürlük, hukuk, insanlık ve sevgi paylaştıkça artar***