İlahiyatçı yazar Ahmet Kurucan, ABD’de anne-baba ve çocuk ilişkileriyle ilgili tecrübelerini kişisel YouTube kanalında anlattı. Geçmişte yaptığı ancak ‘keşke daha fazlasını ortaya koyabilseydim’ dediği şeyleri tek tek sıraladı. “Anne-babalık hiç bitmeyen bir görev. Vereceğim cevap ne olursa olsun eksik kalacak. Yarın bu videoyu izlediğim zaman büyük bir ihtimalle keşke şunu da deseydim diyeceğim.” ifadelerini kullanan Ahmet Kurucan’ın, yurt dışında çocukları olan ailelere tavsiyeleri şöyle:
1- Çocuk eğitimi konusunda eşimle birlikte mutlaka bir eğitim alırdım. Bu konuları ele alan kurslara giderdim, kitaplar okurdum, izlemeler yapardım. Çocuk eğitiminin psikolojik, pedogojik, kültürel, sosyolajik boyutu var.
2- Buraya (ABD) bizden önce gelmiş olan gerek dil, gerek din, gerekse kültür birlikteliğimiz olan insanların tecrübelerinden daha çok istifade ederdim.
3- Evime, eşime ve çocuklarıma daha çok zaman ayırırdım. Nitelikli birliktelik yaşadığımı söyleyemem. Gündelik hayatın telaşı içerisinde sahip olduğumuz anlayış içerisinde ailemi olması gerektiği ölçüde ilgilenmediğimi, onlara gerekli olan zamanı ayırmadığımı, ayıramadığını rahatlıkla söyleyebilirim. Halbu ki daha dengeli yaşamalıydık!
4- ‘Babadan ve kocadan hoca olmaz’ derler. Ben buna katılmıyorum. Bugünden düne bakıyorum; çocuklarımı daha çok dinler, görmüş olduğum eksikliklerini kendim kapatmaya gayret ederdim. Karşıma alıp bizzat konuşurdum.
5- Kız erkek ayrımı yapmazdım. Bir tane kızım, iki tane çocuğum erkek evladım var. Ben bu ayrımı katiyen yapmadım ama bütün bütün yapmadım da diyemem. Mesela geleceğe hazırlamak için erkekleri esnafların yanında çıraklığa verdim ama kızımı vermedim. Şimdiki aklım olsa kızımı da verirdim. Çünkü hayat artık kız erkek ayrımını kabullenmiyor. Erkekler nasıl geleceğe hazırlamalı ise kız çocuklar da geleceğe hazırlanmalıdır.
6- Çocuklarımla arkadaşlık ilişkilerimi daha da öteye taşırdım.
7- Rol model seçiminde yönlendirici olmaya gayret ederdim. Özellikle üniversite döneminde odukça önemli bir köşe taşı. O dönemde ben çocuklarımı serbest bıraktım. Ama şimdi bakıyorum ki anne baba hissiyatımı devreye koyarak, tabi ki onların isteklerine bağlı olarak çevremde var olan insanları onlara rol model olarak göstermeliydim.
8- Ailelerine yakın olabilecekleri bir üniversiteyi seçmelerini tercih ederdim. Takip noktasında onları daha yakından takip etmeye gayret gösterirdim.
9- Tadil amaçlı gezilerde denge gözetirdim. Özellikle Afrika başta olmak üzere sosyal refah açısından ABD’den çok daha düşük olan yerlere geziler düzenlerdim. Biz ne yaptık; hep Türkiye dedik! Dengeyi gözetebilirdik. ABD’de yaşıyor olmalarının kadrini, kıymetini bilmeleri için…
10- Yaptığım iki şeyi bugün olsa yine yapardım. İlki, oyun ve ders dengesini ben aile olarak iyi kurduğumuzu düşünüyorum. Mesela game boylar, PS’ler, X box’lar vardı. Bunları belli bir disiplin içinde oynadılar. Bugün itibariyle aynı şeyi yine yapardım.
11- İkincisi, ben çocuklarımla varlığımı da paylaştım, yokluğumu da… onları yokluğumu da paylaşarak hayata hazırlamaya çalıştım. Bunları yine yapardım…
Türkiye’de bu haberi engelsiz paylaşmak için aşağıdaki linki kopyalayınız👇
Kaynak: Tr724
***Mutluluk, adalet, özgürlük, hukuk, insanlık ve sevgi paylaştıkça artar***