Ukrayna’da savaşın başkentinde herkes birbirine o soruyu soruyor: “Uyuyabildin mi?”
Rusya’nın geniş çaplı işgalini başlatmasının üzerinden 16 aydan fazla bir süre geçmesine rağmen, gece geç saatlerde ve şafak öncesi saatlerde rutin olarak hava alarmları veriliyor ve ardından yaklaşık 3 milyon nüfuslu bu şehrin semalarında, gelen füze ve insansız hava aracı dalgalarına karşı iş başında olan hava savunma sistemlerinin gürültüsü duyuluyor.
Ukraynalı yetkililer, Mayıs ve Haziran aylarında başkent üzerinde 200’den fazla Rus mermisinin düşürüldüğünü söyledi. Saldırıların dur durak bilmeyen temposu karşısında, deliksiz bir gece uykusu hayal edilecek bir şey.
Rusya’nın kara kuvvetlerinin ilk saldırılarına direnen Kiev, mevcut cephe hatlarından yüzlerce mil uzakta ve buradaki insanlar kendi zorunlu uyanıklıklarını, ülkenin savunucularının karşılaştığı savaş alanı koşullarından veya Rus işgali altındaki şehir ve kasabalardaki yaşamın tehlikelerinden çok daha az çileli olarak tasvir etme eğilimindeler.
Ancak gürültülü uyarılar gerçek tehlikeyi yansıtıyor. Haziran ayında bir Cumartesi günü, önlenen bir füzeden düşen enkazın Kiev’de çok katlı bir binaya isabet etmesi sonucu beş kişi öldü, iki katın bir kısmı yandı ve duvar parçaları merdiven boşluklarına ve avluya düştü.
Cephe hatlarına yaklaştıkça, askerler kadar siviller de sürekli risk altındadır. 27 Haziran’da Rus İskender füzeleri akşam yemeği saatinde doğudaki Kramatorsk kentinde popüler bir restoranı vurdu ve aralarında dört çocuk ve önde gelen genç bir Ukraynalı romancının da bulunduğu en az 13 kişinin ölümüne neden oldu. Düzinelerce kişi de yaralandı.
Kiev’de yaşayan 65 yaşındaki Larisa Lapshina, “Her zaman bir füzenin size doğru gelme olasılığı üzerinde durmak istemezsiniz,” dedi. “Ama bu konuda endişelenmemek için deli olmak gerekir. Ve bu konuda endişelendiğinizde uyuyamazsınız.”
Günlük stres için herkesin kendi kişisel başa çıkma mekanizması vardır: yoga, gece geç saatlerde atıştırmalıklar, şehrin birçok yeşil parkından birinde yürüyüşler, savaş dışında herhangi bir şey hakkında uzun kafe sohbetleri.
Bazıları içinse dans etmek.
Savaştan önce Kiev’in kulüpler bölgesi Avrupa’nın dört bir yanından gelen eğlence düşkünleri ve çılgınlar için bir mıknatıs gibiydi. Müzik girişimcisi Harry Pledov, şimdi yerini ve kimliğini yeniden değerlendirdiğini söylüyor.
“Bazı insanlar rahatlamak ve duygularını dans pistinde ifade etmek için yüksek sesli müzikten hoşlanıyor,” diyor Pledov arka planda gümbür gümbür çalan elektronik müzik eşliğinde.
Görevdeki askerlerin özellikle hevesli bir müşteri kitlesi olduğunu söyledi.
Pledov, savaşın başlarında kulüplere gitmenin yasak olduğunu söyledi – “eğlenceli bir şey yapmak çok garip geliyordu” – ancak aylar geçtikçe, topluluk birlikteliğini teşvik etmeye ve silahlı kuvvetlere ve savaşla ilgili hayır kurumlarına bağışta bulunmaya daha fazla vurgu yaparak geri dönüş yaptı.
Gece sokağa çıkma yasağı saatleri ve şafak öncesi hava uyarıları bir zamanlar kulüplerin ana saatlerine denk geldiğinden, danslar yaz güneşinin hala parlak olduğu akşam 6 civarında başlıyor.
Soyadlarını vermeyen Halyna ve Kateryna, yaz aylarında her hafta sonu Ukrayna’nın başkenti Kiev’deki Hidropark’a gelen diğer kişilerle birlikte dans ediyor.
Dnipro Nehri’nin karşısında ve kuşak yelpazesinin diğer ucunda, hafta sonu akşamları Ukraynalı yaşlıların açık havada bir araya gelerek eski şarkılar eşliğinde dans etmesi, savaştan onlarca yıl öncesine dayanan bir gelenek. Kışın, dalma ve dönme hareketleri şehir merkezindeki geniş bir metro istasyonunda gerçekleşirken; yaz aylarında yaşlılar ağaçlarla gölgelenmiş bir park pavyonunu ele geçiriyor.
Eski pop melodileri ya da geleneksel müziğin tınıları eşliğinde – bazen canlı, bazen kaydedilmiş – geçmiş savaşları ve zorlukları hatırlayacak kadar yaşlı olanlar arasında bazen romantizm filizleniyor.
“Birbirimizi burada bulmamız kaderdi,” diyor 85 yaşındaki şık Mykhailo Yahol, karlı başını onaylarcasına sallayan 70 yaşındaki kız arkadaşı Marysia Hornishevska’ya gülümseyerek. Her ikisi de dul; beş yıl önce bu parkta, buna benzer bir dans gecesinde tanışmışlar.
İkinci Dünya Savaşı sırasında Kiev Nazi işgali altına girdiğinde henüz küçük bir çocuk olan Yahol, “Şehre düşen bombaları duyduğumda başım dönüyor,” diyor. “Buradayken, dans ederken savaşı unutmuyorsunuz ama dikkatiniz dağılıyor. En azından bir süreliğine.” (Los Angeles Times)
***Mutluluk, adalet, özgürlük, hukuk, insanlık ve sevgi paylaştıkça artar***