MANİSA – Yunusemre ilçesinde domates ekiminde çalışan mevsimlik tarım işçisi kadınlar, yevmiyeleri belirlenmeden tarlaya indi. Kadınlar, güvencesiz çalışma koşullarının yanı sıra toplumsal cinsiyet rollerinin altında eziliyor.
Tarımsal üretimde ekim döneminin başlamasıyla birlikte mevsimlik tarım işçileri de tarlalara inmeye başladı. Ekim ve hasat dönemlerinde milyonlarca mevsimlik işçi, çalışmak için kentlerinden kilometrelerce uzaklara gidiyor. Gidilen kentlerde sağlıksız koşullarda kalan ve çoğu zaman hak ettiği ücreti alamayan işçiler, her yıl aynı sorunlarla boğuşuyor. Manisa’da da domates ekiminde çalışan işçiler, alacakları ücret belirlenmeden tarlada çalışmaya başladı.
Genellikle kadın işçilerin çalıştığı tarlalarda, uzun çalışma saatleri ve güvencesizliğin yanı sıra ev işlerini de yapmak zorunda kalıyor. Sabah 07.00’de çalışmaya başlayan kadınlar, güneşin altında saatlerce çalıştıktan sonra eve gidince de işleri bitmiyor. Bu sefer ev işlerini yapmak zorunda kalan kadınlar, toplumsal cinsiyet rollerinin altında eziliyor. Manisa Yunusemre ilçesinde domates ekiminde çalışan işçilerle yaşadıkları sorunları konuştuk.
BAHÇEDE DE EVDE DE ÇALIŞIYORLAR
İşçilerden Hatice Aslan, daha ne kadar yevmiye alacaklarını bilmeden çalışmaya başladıklarını söyledi. 3 çocuğu olduğunu ve onlara bakmak için çalışmak zorunda olduğunu belirten Aslan, “Yazın sıcak, kışın soğuk oluyor. Ama mecbur çalışıyoruz. Şimdi domates ekiyoruz. Sonra toplayacağız, daha sonra zeytin başlayacak. Sabah 07.00’de bahçeye geliyoruz ve iş ne zaman biterse o zaman çıkıyoruz. Tarladan gittikten sonra yemeğimi kendim yapıyorum, evimi temizliyorum. Eşim de çalışıyor. Ancak kazandığımız sadece bize yetiyor” dedi.
‘AYAKTA DURMAK İÇİN ÇALIŞIYORUZ’
Mêrdîn’den 17 yıl önce Manisa’ya gelen ve 4 çocuğu olan işçilerden Ayşegül Yılmaz, “Yevmiyemiz daha belirlenmedi ama ortalama 300 TL olur. Geçen sene 200 TL alıyorduk. Çocuklarım okula gidince ben işe gelemiyorum. Buradan gittikten sonra evdeki işleri de yapmak zorunda kalıyorum. Yemek yapıyorum, evi temizliyorum, çocuklara bakıyorum. Çalışmak zorundayız, evimiz kira. Eşimde çalışıyor ancak bu şekilde geçinebiliyoruz. Ayakta durmak için çalışıyoruz” diye belirtti.
‘HERŞEY PAHALI, GEÇİM ÇOK ZOR’
Eşi tutuklu olan işçilerden Ağır Aslan ise, geçinmek için çalışmak zorunda kaldığını söyledi. Aslan, “Eşim siyasi tutuklu. Cezaevinde olduğu için Çanakkale’den buraya geldik. Cezaevinden çıkmasına 2 yıl kaldı. Tek başına geçinemediğim için, o çıkana kadar onun ailesiyle kalacağım. Çocuğumun ihtiyaçlarını karşılamak için de tarlada çalışıyorum. Sabahın erken saatlerinde buraya gelip dikime başlıyoruz. Yemeğimizi evden getiriyoruz. Sigortamız yok. Daha yevmiyemiz belli değil. Ama bazı işlerde erkeklerin yevmiyesi daha fazla oluyor. Alacağımız yevmiyeler bize yetmeyecek. Aldığımız ücretlerle ancak idare ediyoruz. Birikim yapmamız imkansız. Her şey çok pahalı, geçim çok zor. Aç kalmıyoruz ancak ayı bitirebiliyoruz” diye konuştu.
MA / Tolga Güney
Kaynak: Mezopotamya Ajansı.
***Mutluluk, adalet, özgürlük, hukuk, insanlık ve sevgi paylaştıkça artar***