Gezer, söz konusu mektubunda, uğradığı insan hakları ihlallerini sıraladıktan sonra, “Ancak öldüğümüzde haklarımız aranıyor.” diyor.
İşte Garbe Gezer’in, avukatına gönderdiği son mektup:
“Sizinle görüşmemden sona hücreye geldiğimizde öyle bir dalgındım ki yanlış koridora saptım. Gardiyanlar, ‘yanlış gittin, geri gel’ diye defalarca seslenmesine rağmen ne dediklerini duymuyordum. Sözlü olarak anlatmak çok daha zormuş. Bütün gün size anlattıklarımı düşünüyorum. Sanki anlattıklarımı ben yaşamamışım da içimde ikinci bir kişi ben olmayan biri yaşamıştı. Görüş yaptığımız gün battaniyelerimi idareye yıkamaya gönderdim. Akşam sayımında koridora bıraktılar. Oradan alıyoruz. Sayıma geldiklerinde koridordan battaniyelerimi almak istedim. Gardiyanlar battaniyelerimi havalandırmaya attılar. Almama izin vermediler. Aldığım zaman da gardiyandan biri omzuma vurup, almama izin vermiyordu ve olay çıkarmak istedi.
“SUSMADIĞIMIZ İÇİN DAHA DA SALDIRGANLAŞIYORLAR”
Anlayacağınız bu taciz-işkencenin üstünde susmadığımız dönemlerde daha bir saldırganlaşıyorlar. Ağustos ayının son haftasında görüşe halamı almadılar. Ailenin getirdiği kıyafetleri bile almamışlardı. Sorduğumda ‘kotan doldu’ dediler. ‘Alıp depoya koysaydınız, değişim için alırdım’ dediğimde depoda bekletme hakkımın olmadığı tarzında konuşmalar yaptılar.
“TEDAVİ HAKKIMIZ ELİMİZDEN ALINIYOR”
Yaklaşık bir aydan fazladır hücreye götürülen arkadaşlarımızın eşyaları verilmiyor. Haftalarca hiçbir ihtiyaçları verilmeyip, ağır tecrit koşullarında işkence altında, hücre cezası yatıyorlar. Hastaneye giden arkadaşların sevklerine engel olunuyor, tedavi haklarımız elimizden alınıyor. Telefona çıktığımızda isim söyleme dayatmasında bulunuyorlar. Ellerindeki evrakta isimlerimiz yazılmasına rağmen ‘ismini söyle’ diye emir veriyorlar. Söylemediğimizde olay çıkartıp, telefon hakkımız engelleniyor.
KEYFİ UYGULAMALAR
Hijyen malzemesi eksik veriliyor. (Sıvı savun-çamaşır suyu) tek veriliyor. Neredeyse bütün mektuplarımız sansürleniyor. Yeni çıkarttıkları yönetmenlikle iki ayda bir kargodan kitap alabiliyoruz. Ama yönetmelikte kitap sayısı belirtilmediği halde, idare keyfi olarak üç tane kitap sınırı getirmiş. Dergilerimiz verilmiyor. Buna da abonelik şartı getirmişler. Abone olduğumuz halde, dergilerimizin eski ve yeni sayıları verilmiyor. ‘İnternet çıktısı verilmez’ diye yönetmenlikte hiçbir ibare belirtilmemesine rağmen onları da alamıyoruz.
“İTİRAZ ETTİM, DAHA YÜKSEĞİ GELDİ”
Bana getirilen elektrik faturaları dört kişilik bir ailenin harcayacağı kadar yüksek. Elektronik eşyalar olarak sadece TV ve semaverim var. Bunları da belli saatlerde ve kısıtlı kullanmama rağmen 50-80 TL elektrik faturası getiriyorlar. Hapishane bütçesinden karşılansın diye dilekçe yazdım. Cevap alamadığım gibi daha yüksek elektrik faturası ile karşılaştım. İşin en komiği de ‘ücret kesilsin’ diye dilekçe yazmadığımız halde ve onayımız halde hesabımızdan elektrik faturası kesiyorlar.
“ANCAK ÖLDÜĞÜMÜZDE HAKKIMIZ ARANIYOR”
Ortaokul ve açık öğretime başvurdum, kaydım yapılsın diye. Üç aydır kaydım yapılmadığı gibi bahane üstüne bahane uydurup onu da sürünceme de bırakıyorlar. İntihardan kaynaklı psikolojik sorunum olup olmadığını sormuşsunuz. Taciz ve işkenceden psikolojim etkilendi evet. Ancak intihara bilinçli olarak başvurdum. Çünkü ancak öldüğümüzde hakkımız aranıyor.
***Mutluluk, adalet, özgürlük, hukuk, insanlık ve sevgi paylaştıkça artar***