Ege ÜniversitesiTıp Fakültesine başladığımda, üst sınıflardan kendimize çok iyi, doğru ve güzel rol modeller bulmuştuk. Asistan olduk, daha önce asistanlığı bitirip başasistan olan güzel insanlar bize kılavuzluk yaptı. Doçentlik yapıp profesör olan insanlar, yollarımızı aydınlattı profesör olduk. Sonra profesör büyüklerimiz de yol gösterdi. Bu yönüyle yardımcı olan insanlarla tanışmasaydık kimbilir her bir durakta ne yalpalamalar yapacaktık, kendimize ne anlamlar yükleyecektik tahmin bile edemiyorum.
Bu şekilde gerçek klavuzlar bulamayanlar, yollarda takılıp kaldılar, her birisi mahvoldu gibi bir düşünce içinde değilim. Burada ben şahsımla ilgili bir durumu sizlerle paylaşıyorum. Yoksa hiç kimseyi ne durum ve davranışta olursa olsun, hangi konuda ne düşünürse düşünsün yargılama durumunda değilim, olamam da, hakkım da değil, haddim de. Üst seviye bürokratik bir görev olan Yüksek Öğretim Kurulu (YÖK)üyeliği yaptım. Burada da yine, daha önceden bu görevi yapmış mükemmel, dertli, samimi insanlarla karşılaştırdı Allah beni. O’na (cc), ne kadar şükretsem azdır.
Yukarıdaki her dönemeçte bana ve arkadaşlarıma kılavuz olan, örnek olan, rol model olan güzel insanların adlarını müsaade ederseniz burada zikretmeyeyim. Tıp Fakültesinden mezun olduktan yıllar sonra İzmir’e Yamanlar Koleji’nin mezuniyetine geldiğimde, törende bu rehberlerden, Tıp Fakültesinden Prof. Dr. Saffet Solak hocamla karşılaştım. Allah rahmet eylesin her yönüyle çok mükemmel bir insandı. Öğrencilere, asistanlara, diğer hocalara örnekti, rehberdi, kılavuzdu, rol modeldi. Elini öpüp hal hatırını sorduktan sonra ‘Hocam emekli oldunuz mu?’ diye sordum. O her zamanki mütebessim ve manalı gülümsemesi ile ‘evet’ dedi. ‘Hocam biraz farklı evet dediniz’ dedim.
Anlamlı, ders verici, nazik nüktedanlığı ile ‘zaten bu hep böyle olmuştur, bundan sonra da böyle olacaktır, benim için farklı olacak hali yok ya’ dedi. ‘Hayrola hocam’ dedim. ‘’Lise bitince gence sorarlar ‘üniversiteyi kazandın mı? Sonra, ’Üniversiteyi bitirdin mi?, sonra ‘evlendin mi?, sonra ‘ne zaman emekli olacaksın?’, en son soruyu insanlar nezaketlerinden soramazlar” dedi. ’Nedir o soru hocam?’ dedim. ‘Ne zaman öleceksin’ sorusunu soramazlar’ dedi .’İşte ben turnikenin o kısmındayım’ dedi. Saffet hocam yine bize dersini vermişti Allah rahmet eylesin.
Bu kadar uzun bir girişi niçin yaptım? Bu sefer de Saffet hocam gibi hayat turnikesinin her bir dönemecinde rehberlik yapan güzel insanlardan Mehmet Ali Şengül ağabeyimiz, hayat turnikesinin son dönemecinde ötelere giderken kılavuzumuz oldu.
Ailesine bıraktığı vasiyetinde de dediği gibi ‘…Allah bizi dünyaya gönderirken sormadığı gibi, ayrılırken de sormayacaktır….’
İşte o da ‘evet siz de benim gibi bu dünyayı terk edeceksiniz….’ demiş oldu. Bir kez daha Mehmet Ali abinin bu son dönemeçteki kılavuzluğuna şahitlik ettik.
Mehmet Ali ağabey, Allah senden razı olsun, seni Firdevsi ile sevindirsin ve orada başta Efendimiz (sav) olmak üzere bütün büyüklerimize beraber eylesin. Rabbimizden ailesine,Hocamıza ve hepimize başsağlığı ve sabr-ı cemil dilerim.
Mehmet Ali Şengül hocanın vasiyeti: Kimsenin kusurunu araştırmayın, gıybet etmeyin, kin tutmayın
***Mutluluk, adalet, özgürlük, hukuk, insanlık ve sevgi paylaştıkça artar***
