Cumartesi Anneleri, 847. hafta yaptıkları açılamada, Özgür Ülke gazetesi dağıtımcısı İsmail Ağaya’nın akıbetini sordu. Anne Müfide Ağaya, “Oğlumu, kemiklerini istiyorum, kefenini istiyorum” dedi
Cumartesi Anneleri, bu hafta yaptıkları açıklamada, “Kayıplar mücadelesi yürütürken karşılaşılan en büyük zorluk devletin inkar ve cezasızlık politikalarıdır. Toplumun gerçeklerle arasına çektiği ilgisizlik duvarı bu politikaları besleyen önemli bir işlev görmektedir” dedi.
Açıklama, şöyle devam etti:
“Bugün Peker’in ifşaatlarıyla bir kez daha gündeme gelen ve devletin çeteleşmesi sonucunda işlenmiş olan suçlar aslında herkesin bildiği ama sustuğu “sırlar”dır. Ortaya saçılan bu çürüme devletin hukukla, adaletle bağını kopartmasının yarattığı bir sonuçtur.
847 haftadır tanık olduğumuz bu çürümeye dikkat çekiyoruz. Yaşadık biliyoruz; devleti hukukusuzlaştırma zora dayanan keyfi ve kişiselleşmiş iktidarlar yaratıyor. Adalete giden yolların bizzat devlet eliyle tıkandığı koşullarda, haksızlığa uğrayan hiç kimse başvuracak mekanizma bulamıyor. Bu yüzden hukukun sağlıklı bir biçimde işlemesi yalnız bizim için değil tüm yurttaşlar için hayati önem taşıyor.
847 haftadır ısrarla hatırlatıyoruz: Kime yapılmış olursa olsun hukuksuzluğu, adaletsizliği kanıksamayın. Adalet hepimizin ortak talebi haline gelmezse her şeyin mümkün olduğu bu hukuksuzluk cehenneminden çıkamayız.
847. haftamızda kayıp yakınlarının Batman’dan yükselttikleri hakikat ve adalet talebine sesimizi katıyor ve İsmail Ağaya için adalet istiyoruz.
20 yaşındaki İsmail Ağaya ailesi ile birlikte Batman’da yaşıyordu. Yaklaşık üç aydır 90’lı yıllarda yaşanan ağır hak ihlallerini kamuoyuna taşıyan Özgür Ülke gazetesinin dağıtımını yapıyordu. Dağıtım işinden kalan zamanlarda da inşaat işçisi olarak çalışıyordu.
29 Mayıs 1994 akşamı bir akrabasına uğramak üzere evden ayrıldı. Ancak ne akrabasının evine gitti ne de kendi evine geri döndü. Oğlunu arayan anne Müfide Ağaya, civarda yaşayan kadınlardan bir gencin sivil giyimli ve silahlı 3 kişi tarafından zorla otomobile bindirilerek kaçırıldığını öğrendi. Kadınlar, hava karardığı için yüzünü net olarak göremeseler de kaçırılan kişinin kot pantolon ve kot ceket giyen biri olduğunu belirttiler. İsmail evden çıktığında üzerinde kot pantolon ve ceket olduğu için annesi telaşlandı.
Ailesi İsmail’in gazeteden çalışma arkadaşları ile birlikte Merkez Polis Karakolu’na başvurdu. İsmail’i kaçıranların tespit edilmesini ve onun can güvenliğinin sağlanmasını talep etti. Ancak ailenin ilgili kurumlara yaptığı tüm başvurular sonuçsuz bırakıldı. İsmail’den bir daha haber alınamadı. Anne Ağaya arayışını “ömrüm oğlumu sormak için gittiğim karakollarda geçti.” diyerek özetledi.
Zorla kaybedilişinin 27. yılında İsmail Ağaya’nın akıbetini açığa çıkartacak, suçun fail ve sorumlularını tespit ederek yargılanmasını sağlayacak etkinlikte bir soruşturma yürütülmesi çağrısında bulunuyoruz.
Kaç yıl geçerse geçsin; İsmail Ağaya için, tüm kayıplarımız için adalet istemekten, devletin hukuk normları içinde hareket etmek zorunda olduğunu hatırlatmaktan, 148 haftadır bize yasaklanan kayıplarımızla buluşma mekânımız Galatasaray’dan vazgeçmeyeceğiz.”